Grotte des Demoiselles ***Grot bij de Hérault
Wij zijn dol op grotten en bezoeken graag een leuke of mooie grot. Mijn lengte van meer dan twee meter is niet handig maar ik neem graag een paar bulten op mijn hoofd voor lief. Wat er nu leuk aan een bezoek van een grot is weet ik eigenlijk niet precies. Het is één van de weinig manieren om de natuur onder de grond te zien, al zijn er over het algemeen niet veel planten of dieren te bewonderen. Geologisch is het in ieder geval interessant maar misschien is het wel gewoon dat we ze in Nederland niet heel veel voorkomen, vooral in het westen.
In Frankrijk zijn er best veel grotten maar als je zoals wij drie keer per jaar in verschillende streken komt, gaat het toch wel snel. Te snel bleek. Onze kinderen, tieners inmiddels, hebben er veel bezocht in hun jonge jaren maar konden zich daar niet veel meer van herinneren. Daar sta je dan met je goede gedrag als ouder, moet je nog een keer al die grotten in. Toen we een week neerstreken in de Cevennen werd er dan ook snel besloten minstens één grot te bezoeken.
De ingang van de grot zelf bevindt zich ongeveer dertig meter boven de entree. Je begint je bezoek met een treintje die je daar heen brengt. Het dateert uit 1931 en doet het nog steeds.
Nu heb je in dit gebied behoorlijk wat grotten maar onze keus viel op De Grotte des Demoiselles. Een andere is bijvoorbeeld Bramabiau, maar die hadden we al eens bezocht. Onze grot van keuze ligt op klein kwartier rijden ten zuiden van Ganges, de plaats waar we onze dagelijkse boodschappen deden.
Perfect weer
Natuurlijk zijn grotten heerlijke manier om de hitte ontlopen maar juist de nacht voor we een bezoek hadden gepland brak de hemel open. Gelukkig zaten wij in een huis van graniet maar veertig kilometer verder spoelde de rivier de Gard ettelijke campings weg. Voor veel Nederlanders was het een nachtmerrie, voor ons slechts een wat koudere en regenachtige dag; perfect voor een bezoek naar een grot.
Eenmaal bij de grot bleken we niet de enige die daar zo over dachten; het was er erg druk. Omdat de grot maar een beperkt aantal mensen te gelijk naar binnen liet was de rij meer dan een uur. Omdat we toch niets anders te doen hadden sloten we maar aan.
Alfred Martel
Zoals zo’n beetje alle grotten in Frankrijk is ook de Grotte des Demoiselles ‘ontdekt’ door Alfred Martel. Natuurlijk was de grot al bekend maar deze vader der Franse spoelogen heeft hem als eerste goed in kaart gebracht. En dus ging hij de boeken in als ontdekker van deze grot. Dat heeft hij meer gedaan in Frankrijk maar ook in België , Ierland, Engeland en tal van andere landen was hij actief onder de grond.
Met een treintje omhoog
De entree is toch wel een dingetje bij de Grotte des Demoiselles. Natuurlijk is de toegang tot de grot in een berg, maar de entree is veel lager dan de ingang van de grot zelf. Nadat je je kaartjes hebt gekocht moet je samen met tien andere mensen in een bakje, het houdt het midden tussen een kabelbaan en een treintjes, plaatsnemen waarin je nog eens een meter of dertig naar boven wordt getrokken. De groep waarmee je boven komt is direct ook de groep waarmee je de grot bezoekt.
Eén van de indrukkende formaties in de grot.
Het treintje rijdt al sinds 1931 en je bent dan toch blij als je boven ziet dat deze in Duitsland is gemaakt. Ik heb best vertrouwen in Fransen maar met dit soort dingen gaat mijn voorkeur toch uit naar de kwaliteit van onze oosterburen.
Natuurlijk is de rondleiding in het Frans. Voor ons niet zo’n probleem maar als je kinderen bij je hebt en zelf niet zo goed de taal beheerst is het misschien wel iets om rekening mee te houden.
Kinderen mee?
De grote zaal gezien vanaf boven.
Je moet je sowieso afvragen of je kinderen mee wil nemen. Ik heb er zelf niets op tegen. Bij ons in de groep waren veel kinderen, zelfs een zuigeling, maar dat was niet altijd even handig. Alles is veilig maar er zijn in de grot best wat hoogte verschillen en wat lange trappen. Het is allemaal goed te doen voor brave kinderen maar de meer avontuurlijke karakters zou ik hier wel goed in de gaten houden. Pubers klagen alleen dat er geen signaal is.
De grot zelf is best een indrukwekkend. Wij hebben er al veel bezocht in Frankrijk maar deze staat voor mij echt in de Top 5, de andere vier moet ik even over nadenken. De bouwsels in deze grot zijn enorm groot en indrukwekkend. Bovendien zijn vele voorzien van een kristallen. Deze glinsteren en dat geeft een prachtig, bijna kitscherig effect. Het kan zo de kerststal in.
De grote zaal is pas echt indrukwekkend. Niet alleen de grote, maar ook de opbouw is fantastisch. De ruimte lijkt meer hoog dan lang en overal zijn trappen, doorgangen, balkons en terrassen. Je komt ergens boven binnen waarna je langzaam maar zeker afdaalt.
Na een klein uurtje is het uit met de pret. Je staat ineens weer bij het bakje dat je keurig beneden brengt. Buiten was het ondertussen weer gaan gieten en donderen waarna we besloten ons terug te trekken in onze gîte met veel lekkers en een boek.
Video van Grotte des Demoiselles
Beelden van Grotte des Demoiselles
E-Magazine
Kaart van Grotte des Demoiselles en omgeving
Les plus beaux villages de France weergeven op een grotere kaart
In de buurt van Grotte des Demoiselles
Minerve: dorp met natuurlijke tunnels
De gebeurtenissen van achthonderd jaar geleden heeft een grote invloed gehad op de cultuur van de Languedoc dat eigenlijk nooit de macht uit het noorden heeft willen accepteren. Ook nu nog is Parijs hier heel ver weg. Letterlijk want Amsterdam ligt dichterbij de Franse hoofdstad dan Minerve.
Nadat 1209 Beziers en Carcassone in handen van de kruisvaarders gekomen vonden de heren het wel goed. De buit was binnen en ze marcheerden weer naar het noorden. De weerstand was echter nog niet gebroken en een klein leger onder leiding van de Simon de Monfort bleef achter om de laatste puntjes op de i te zetten.
Minerve was zijn eerste prooi en na een belegering van de vijf weken viel de stad waarna De Monfort alle 180 aanwezige katharen liet doden. Daarmee was de kous nog niet af want de oorlog zou nog negen jaar de Languedoc teisteren.
Nog steeds wordt de herinnering aan deze gebeurtenissen in het dorp levend gehouden. De katharen werden terechtgesteld op het plein voor het gemeentehuis en is duidelijk aangegeven. Ook het kasteel waar de katharen zich hadden verschanst staat in het teken van de strijd in het begin van de dertiende eeuw.
Naast de indrukwekkende geschiedenis heeft Minerve nog twee indrukwekkende attracties. De water van de rivieren heeft zich namelijk door het zandsteen gegeten en heeft zo twee natuurlijke tunnels gevormd. Deze kan je goed te bekijken door langs de oever van de rivier te lopen en dat moet indrukwekkend zijn.
Olargues: dorp met prachtige oude brug
Cirque de Navacelles: dorp in keteldal ****
De reden voor deze rust ligt waarschijnlijk in het feit dat het gebied niet heel toegankelijk is. De weg door de Gorges is op sommige plekke erg smal en net breed genoeg voor één auto en dat zorgt bij tegemoetkomend verkeer voor lastige situaties. Gelukkig is er bijna geen verkeer en heb je er niet zo veel last van. Al had ik het aan stok met een Parijzenaar die mij geen voorrang wilde geven.
De rivier de Vis heeft heerlijk helder water. Het is wel heel koud, ook op een snikhete zomerdag is het even schrikken als je erin stapt.
De mooiste plek in de kloof is ongetwijfeld de Cirque de Navacelles. Dit is een indrukwekkend dal van driehonderd meter diep dat in drie fases is ontstaan. Drie miljoen jaar geleden lag hier een gletsjer die een onderdeel was van de ijskap die op het Centraal Massief lag. Nadat de gletsjer zich had teruggetrokken bleef er een keteldal over zoals die bijvoorbeeld ook in de Cantal te vinden zijn.
Rivier
In de tweede fase werd het dal een onderdeel van de loop van de rivier de Vis. Een prachtige naam voor een watertje natuurlijk. Het water van de rivier liep eerst door soort haarspeldbocht in het dal. In het midden ontstond zo een schiereiland dat aan drie kanten door de rivier werd ingesloten. Ongeveer tienduizend jaar geleden veranderde de situatie toen het water besloot niet meer de bocht te gebruiken maar gewoon rechtdoor te gaan. Zo ontstond er een eiland in de rivier dat na verloop van tijd geen eiland meer was toen de rivier verder uitsleet, dieper werd en de oorspronkelijke bocht niet meer door het water werd gebruikt. De oorspronkelijke loop van de Vis droogte op en liet slip achter.
Het resultaat van dit hele proces is een bijzonder fraai dal van ruim driehonderd meter diep met op de bodem Navacelles. Dit dorpje ligt op het voormalige eiland met aan de ene kant de rivier aan de andere drie kanten een brede strook gras waar vroeger het water liep. Vanaf boven is het al een vreemd gezicht, maar eenmaal beneden is het een bizar gezicht, zeker met de enorme rotswanden op de achtergrond.
Woestijn
Ruïne in Cirque de Navacelles
De Cirque de Navacelles is op twee manieren te bereiken; vanaf het zuiden over de D130 vanuit Saint Maurice Navacelles en vanaf het noorden over de D713 over het kalkplateau van Blandas. Die laatste route kunnen wij aanraden. Tijdens ons bezoek was het behoorlijk warm en deed het plateau aan als een rotswoestijn zodat je het idee hebt dat je in de opnames van Breaking Bad rijdt. Het passeren van een oude camper maakte het plaatje compleet.
Na een paar scherpe bochten sta je ineens voor een de afgrond van de kloof en dat geeft een onvergetelijk uitzicht. Het is dan ook aan te raden om hier even te parkeren en te genieten van het ‘Les Belvédères de Blandas. De parkeerplaats staat goed aangegeven voordat de kloof kan zien. Nadat je hebt genoten van het uitzicht kan je kiezen om de D713 te volgen en zo rustig in het dal af te zakken. Dat is prima, maar er is ook een andere route die je via een flink aantal haarspeldbochten in één keer naar het dorp brengt. Bij mooi weer is deze weg zeker aan te raden, bij slecht weer zou ik de andere weg kiezen.
Eenmaal op de bodem van het dal parkeer je je de auto, of motor, op de grasvlakte van de voormalige rivierbedding. Het dorpje zelf ligt aan je rechterhand en is zeer compact als een burcht gebouwd. De rivier ligt iets buiten de kern en produceert voordurend het heerlijke geluid van stomend water. Ik kreeg bij het verlaten van de auto direct een gevoel dat dit een bijzondere plek is. Nu zijn er wel mythische verhalen dat dit dal de hoefafdruk zou zijn van een enorm paard, maar dat lijkt toch wel erg onwaarschijnlijk.
Het dorpje is omringd door een grasveld waar oorspronkelijk de rivier liep.
Het gevoel heeft te maken van de ruimte en het decor van deze plek. De wanden van het dal zijn erg hoog en vormen als het ware een gigantisch stadion rondom Navacelles. De rivier zorgt ervoor dat het groener en koeler is in vergelijking met de droge woestenij in de omgeving en tot slot geeft je de grasvlakte van de voormalige rivierloop je het gevoel dat je in een park staat.
Zwemmen in de Vis
Het water van de rivier trekt onmiddellijk en je loopt vanzelf richting het water. Hier wachtte ons nog een aantal verrassingen. Ten eerste is er een uitgebreid botanische tuin waar je heerlijk kan wandelen. Ten tweede bleek de rivier een populaire zwembestemming te zijn. Vlak naast het dorp zijn een aantal kleine watervallen en stroomversnellingen en die volgens de Fransen veilig genoeg zijn om er te zwemmen.
Bij warm weer is het heerlijk zwemmen in het koele water van de rivier de Vis.
Genoeg waterpret dus maar helaas niet voor ons want wij hadden onze zwemspullen niet bij ons al hadden we hier ons zeker een halve dag vermaakt in het water. Voor ons was het lunchtijd en hebben ons stokbrood met Rustique en Jambon de Bayonne in de schaduw langs het water op een prachtige plek opgegeten.
Cirque de Navacelles is een unieke plek waar je als je je zwemspullen bij je hebt prima een dag kan vermaken. Langs de rivier zijn tal van wandelroutes uitgezet waar wij helaas geen tijd meer voor hadden. Een bezoek aan het dal kan je trouwens prima combineren met het Tempeliersdorp La Couvertoirade of Saint-Guilhem-le-Désert die dicht in de buurt liggen.
Het gebied is tegenwoordig goed te bereiken via de A75 via Millau en het is goed te doen als dagje vanaf de kust bij Montpellier. Het is weer wat anders dan op het strand liggen of als de winkels in Montpellier lopen.
Saint-Guilhem-le-Désert: kloosterdorp uit de negende eeuw ****
Het klooster is in de negende eeuw gesticht, de huidige gebouwen stammen uit de elfde eeuw.
De arme man besloot zich terug te trekken in zijn nieuwe klooster maar Karel himself stak hier een stokje voor en riep hem op voor diensten aan zijn hof. Noblesse oblige en Guilhem gaf gehoor aan de oproep van zijn heer. Na een paar jaar trouwe dienst kreeg hij als beloning een aantal belangrijke titels waaronder één die ons bekend voorkomt: de Prins van Oranje (Orange). Daarnaast kreeg hij van Karel de relieken van het heilige kruis voor in zijn klooster. De laatste jaren van zijn leven leefde hij in het klooster waar hij ook overleed.
Van het klooster uit de negende eeuw is weinig meer over. In de elfde en twaalfde eeuw werd het namelijk een populair bedevaartsoord en woonden er ruim honderd monniken. Dat bracht het nodige budget met zich mee, wat de bouwlust behoorlijk opwekte. Dit resulteerde in de huidige gebouwen die zeer de moeite waard zijn om eens goed te bekijken.
Winkeltjes
Hoewel het dorp vrij klein is, kent het genoeg kleine en nauwe straatjes met gezellige winkeltjes met het bekende toeristische aanbod. Ook voor een hapje en een drankje ben je hier aan het goede adres. Vooral rondom het centrale plein bij de kerk, Place de Liberté, zijn er genoeg leuke tentjes.
De nauwe straatjes zijn oud en mooi.
Op het plein staat een enorme boom en een fontein en het heeft genoeg schaduwrijke plekjes om even van een versnapering te genieten.
In de Omgeving
De streek boven Montpellier is hoger dan je denkt en biedt voldoende vertier. Zo zijn er tal van grotten te vinden. Wij hebben die van Abime de Bramabiau bezocht. Dit is een spectaculaire tocht door een zeer smalle maar hoge grot. De entree is al heel bijzonder, want die begint vlak naast een waterval. Water is er ook in overvloed in deze streek. Hoewel de grond droog en dor is, stromen er wilde rivieren waar je prachtige kanotochten op kan maken.
Ook spectaculair is de Cirque de Navacelles, een enorm keteldal die is gevormd door een gletsjer. Het dal heeft de vorm van een hoefijzer en in het midden ligt een klein gehucht. Tot slot ligt natuurlijk La Couvertoirade om de hoek, de andere Les Plus Beaux in dit gebied met weer een hele andere geschiedenis.