La Couvertoirade ****Dorp van de Tempeliers
La Couvertoirade ligt aan de zuidkant van het Centraal Massief op de hoogvlakte van de Causse du Larzac ten zuidoosten van Millau. Deze vlakte is gemaakt van kalksteen en dat betekent dat het gebied ooit onder water heeft gelegen. De enorme vlakte is ruim 1.000 vierkante kilometer groot en kenmerkt zich door een ruig landschap met woeste rotsen.
La Couvertoirade gezien vanaf het terras voor het kerkje.
Schapen
Ondanks de ongerepte natuur is het niet makkelijk overleven op het Causse du Larzac. Dankzij een hoogte van 500 meter zijn de winters hier guur en koud en op de kalkgrond wil niet heel veel groeien. En zoals bij zoveel arme gronden in West-Europa is de hoogvlakte al sinds mensenheugenis het domein van schapen en herders. Het gebied kent veel verschillende rassen schapen, maar omdat ik daar helemaal geen verstand van heb, ga ik daar verder niet op in.
Ridderorde
In de twaalfde eeuw was het de Johannieter Ridderorde die in dit gebied een kasteel liet bouwen. Deze nederzetting zou later uitgroeien tot een kleine stad; La Couvertoirade. Net als veel andere Ridderorders zijn de Johannieters, ook wel bekend als Maltezers of Hospitaalridders, opgericht om de pelgrims naar het heilige land te beschermen, nadat het tijdens de kruistochten was veroverd op de islamitische rijken.
Een mooi nobel streven en bovendien een prima demografisch ventiel voor het overschot van mannelijke nakomelingen van de adel. Deze was namelijk ontstaan nadat in de vroege elfde eeuw de productie van de landbouw in West-Europa flink was opgeschroefd waardoor er veel meer mensen in leven bleven. De kruistochten, en later de ridderorders, waren dus een prima levensdoel van de tweede en derde zoons van de adel die niet in aanmerking kwamen voor de erfenis van hun vader.
Het kerkhof van La Couvertoirade staat vol met oude graven van Tempeliers.
En zoals iedereen na ‘De Da Vinci Code’ wel weet, waren de ridderorders een soort van vechtclub met een religieus sausje. De leden van de club leefden soms als monniken, hadden vaak geen of nauwelijks persoonlijk bezit en vormden gemeenschappen die zich in het heilige land of de route ernaartoe vestigden.
Eén van deze nederzetting kennen we dus nu als La Couvertoirade. Zoals eerder gezegd ontstond het dorpje rondom een kasteel van de Johannieters dat later werd overgenomen door de Tempeliers. In de vijftiende eeuw werd het dorpje geheel ommuurd. Deze muren staan er nog steeds en zijn in zeer goede staat. Een wandeling over de stadsmuren is dan ook een verplicht nummer bij een bezoek aan dit mooie dorp.
Kerkje
Bijzonder is het kerkje dat onderdeel vormt van de ommuring. Het kerkje is van binnen somber ingericht met hier en daar vreemde objecten en tekens. Door het in verhouding lage plafond heeft de ruimte een intieme en mystieke sfeer waar je bijna kan voelen dat op deze plek veel is gebeurd.
Het interieur van het kerkje in La Couvertoirade.
Gezellige straatjes
In de negentiende eeuw eiste het onvruchtbare land in de streek zijn tol, waardoor steeds meer mensen het dorp in het zuiden van Frankrijk de rug toekeerden. La Couvertoirade dreigde een spookstad te worden en steeds meer panden raakten in verval. Aan het begin van de twintigste eeuw werd het mooie dorpje ontdekt door kunstenaars die het weer opbouwden en de muren restaureerden. Het is een bekend verhaal dat voor meer dorpen in Frankrijk geldt. Saint Cirq-Lapopie werd ook door kunstenaars in de twintigste eeuw hersteld zodat we er in de 21ste eeuw vol van kunnen genieten.
Lopen door de nauwe straatjes van La Couvertoirade is een waar genoegen. In de mooie panden zijn genoeg leuke winkeltje en tentjes om er een uurtje te verdwalen. Toen wij het dorp bezochten was het redelijk koud, ongeveer een graad of dertien. Dat was wel wat vreemd want het was midden in de zomer.
In de omgeving
La Couvertoirade ligt in een prachtige streek waar genoeg te doen is. Saint Guilhem-le-Désert bijvoorbeeld, een ander ‘Plus Beaux Village’, ligt praktisch om de hoek. Bijzonder is natuurlijk Millau met het enorme viaduct dat zo hoog is als de Eiffeltoren. Ook liggen de Cevennes dichtbij waar veel te doen is! Tot slot liggen er in de naaste omgeving van het dorp nog veel meer prachtige dorpen.
Video van La Couvertoirade
Beelden van La Couvertoirade
E-Magazine Aveyron
In bezit een ereader of tablet? Download dan het E-Magazine over de Aveyron. Deze lees lekker je op je vakantieadres en ontdek je mooiste dorpen en leukste plekken.
![](https://www.dorpenfrankrijk.nl/wp-content/uploads/2020/02/Cover-Aveyron.webp")
Evenementen in La Couvertoirade
Kaart van La Couvertoirade en omgeving
Les plus beaux villages de France weergeven op een grotere kaart
In de buurt van La Couvertoirade
Rogier SwagermanLauzerte: mooi plein, lekker eten ***
Centrale plein
De rijkdom van toen is nog goed te zien aan de huizen die aan het centrale plein liggen. Het plein is uitgevoerd met een gallerij van bogen zoals je veel ziet in deze streek. Bij ons bezoek in juli was er op het plein een podium voor het jaarlijkse feest. Hoewel ik dol ben op dit soort feesten was het wel jammer.
Het centrale plein heeft rondom een bogengallerij zoals je veel ziet in deze streek.
Op het plein vind je wat terrasjes en leuke winkeltjes waar allerlei kunstzinnige zaken worden aangeboden want, net zoals bij veel dorpjes in deze omgeving, er zijn veel kunstenaars in het dorp. Je moet zelf maar kijken of er iets tussen zit. Vreemd was wel dat in één van deze winkeltjes mijn vraag, ik weet niet meer waarover, in het Nederlands werd beantwoord. Dat heeft altijd iets jammerlijks, ze zouden Nederlanders die in Frankrijk wonen moeten verbieden Nederlands te spreken tegen toeristen!
De gezellige straatjes in Lauzerte hebben genoeg schilderachtige hoekjes.
Rondom het plein barst het van de gezellige straatjes waar je heerlijk kan verdwalen. Loop je naar het zuiden dan kom je uiteindelijk op een groot terras waar je een schitterend uitzicht hebt over de landerijen rondom het dorpje. Vlak onder dit terras vind je de Jardin de Pèlerin, een tuin die in het teken staat van de pelgrimstocht naar Santiago de Compostella.
Jardin de Pèlerin
De tuin staat vol met bordjes met liedjes die tijdens deze tocht werden gezongen en natuurlijk allerlei bijzondere planten. Het is echt de moeite waard om daar even te kijken, zeker op een warme dag is de schaduwrijke tuin een prima plek om een stokbroodje met een stukje kaas te nuttigen.
Eten
Over eten gesproken, Lauzerte ligt in de streek van de foie gras, iets wat zeer lekker is maar dat je eigenlijk niet mag eten. Daarnaast kent de streek zijn eigen wijn AOC maar ook een AOC voor meloenen. Tijdens de tocht naar het plaatsje kom je langs uitgebreide boomgaarden met allerlei soorten vruchten. Even stoppen dus om perziken, abrikozen of een meloen voor de lunch aan te schaffen.
In de omgeving
Omdat Lauzerte net niet in het toeristische gebied van de Lot en de Dordogne ligt, sta je hier niet in de file met Nederlandse auto’s. Toch kan het hier in de zomer wel druk zijn. De Lot en de Dordogne bieden genoeg vertier om hier lekker een weekje vakantie te vieren.
Festiviteiten in Lauzerte
Zoals een goed Frans dorp betaamt, heeft Lauzerte in de zomer voldoende feesten en evenementen. In april is er een bloemenfeest. In de zomermaanden (juni, juli, augustus en september) zijn er talloze exposities waar het eerder genoemde plaatselijke kunstenaarsgilde zijn waar aanprijst. Natuurlijk ontbreekt ook een antiekmarkt niet op de agenda.
Lautrec: pastel, knoflook en klompen ***
Vanaf de heuvel ‘Calvaire de la Salette’ heb je een prachtig uitzicht op het dorp en de omgeving.
Bij ons bezoek parkeerden wij de auto aan de westelijke kant van de heuvel, eigenlijk nog net buiten het dorp. Je kan ook om de heuvel rijden en een parkeerplekje in het centrum zoeken, dan hoef je niet te lopen. Vanaf hier loopt een mooi pad rondom de heuvel langs de molen omhoog. Aan de andere kant van de heuvel loopt er een pad naar beneden het dorpje in. Als je deze route neemt, hou er dan rekening mee dat je bij terugkeer de heuvel weer moet beklimmen.
Knoflookfeest
Hoewel we in midden augustus Lautrec bezochten, was het niet overdreven druk. Dat schijnt in de eerste week van deze zomermaand anders te zijn. Dan wordt namelijk het knoflookfeest gevierd. Specialiteit van het dorp is de roze knoflook en het is ook het enige dorp in Frankrijk waar deze soort wordt verbouwd. En zoals bekend zijn Fransen dol op dit kruid. De roze variant is beroemd om zijn unieke smaak en om het feit dat het zeer lang houdbaar is. In de zomer kan je de knoflook niet ontgaan, want al kilometers voordat je het dorp binnenrijdt dringt de geur de auto binnen. Het geeft wel een bepaalde sfeer.
Begin augustus wordt de knoflook geoogst en daar bouwen de inwoners van Lautrec een feestje omheen. Een onderdeel van het feest is het maken van beelden van knoflook. Dat klinkt wel spannend en het is jammer dat we het gemist hebben.
Pastel
Pastelwinkeltje in Lautrec met de plaatselijke specialiteit.
Naast knoflook is het dorp ook bekend om de pastel. Dit plantje bevat een blauw pigment en dat is een zeer kostbaar goedje. Pastel was tot de introductie van indigo in Europa zo’n beetje de enige manier om iets blauw te maken. Het plantje wordt in de omgeving van Lautrec verbouwd en verwerkt tot pigment in het dorp. Er zijn nog enkele winkeltjes die dit dure stofje verkopen. Hoewel ik niet echt een goede tekenaar ben, kreeg ik bij een bezoek aan zo’n winkeltje wel de neiging het te kopen. Ik kon mij echter bedwingen.
Het dorp staat vol met vakwerkhuizen waaraan het opvalt dat de eerste verdieping overhangt ten opzichte van de begane grond. Ik weet niet precies waarom dit is, maar meestal heeft het iets te maken met belastingen. Lautrec heeft nauwe straatjes en intieme kleine pleintjes waar soms een bistro of restaurant te vinden is.
De centrale markt is bijzonder aardig. Op warme dagen vind je er genoeg schaduw om van de mooie huizen te genieten. Midden op het plein staat een fontein waar kinderen heerlijk een tijdje kunnen spelen, terwijl je zelf de gevels bestudeert, of geniet van een glas koele witte wijn.
Wat een wandeling door Lautrec bijzonder maakt, is het ‘Circuit des cartes postales’. Oude ansichtkaarten hangen her en der in het plaatsje en vertellen zo de geschiedenis van Lautrec.
Je hebt een dorp in Frankrijk niet bezocht als je niet de kerk hebt bezocht. In Lautrec vind je de Collégiale St-Rémy met een strakke buitenkant en een mooi interieur.
Overal in het dorp hangen oude ansichtkaarten waardoor je kan zien hoe het dorp er vroeger uitzag.
Vlak achter de kerk staat het klompenmuseum. Voor veel buitenlanders wellicht een aantrekkelijk attractie, maar als je zoals wij zo’n beetje naast de Zaanse Schans woont, loop je hier snel voorbij.
Wel zijn we nog even langs de middeleeuwse vestingmuren gelopen. Daarna hebben wij het pas gerestaureerde Porte de la Caussade bewonderd en het voormalige klooster, waarin nu het Office de Tourisme is gevestigd. Het zag er allemaal goed en mooi uit, maar door het warme weer sloeg de dorst toe.
In de omgeving
Albi is de trekpleister in de omgeving. De kathedraal is ronduit indrukwekkend. De buitenkant is gebouwd als een burcht. De binnenkant is zeer kleurrijk, zoals alle kerken in de middeleeuwen. Ook het museum van Toulouse Lautrec is een aanrader. In het zuiden ligt Castres met daarachter de Montagne Noir.
Conques: schatkamer van de pelgrims *****
De grote abdijkerk Foy beheerst het aanzicht van het dorp.
Plannen maken
En zoals alle relieken hebben die van de heilige Foy een mooi verhaal over hoe deze in Conques terecht zijn gekomen. De overblijfselen van het heilige meisje werden na haar dood beheerd door een klooster in Agen, de stad waar ze is gestorven. Vanwege een niet meer te achterhalen reden ontstond er in het klooster van Conques een enorme cultus rond haar persoon en daarmee ook de wens om de relieken te bezitten. Maar dat ging natuurlijk niet zomaar. Er werd een plan bedacht.
Het bleek een plan van een onvervalste rooftocht die niet zou misstaan in Hollywoord productie. Er zou eerst een monnik naar de abdij in Agen gaan om het vertrouwen te winnen van de plaatselijke geestelijke om daarna de kostbaarheden mee te nemen naar Conques. En zo is het gegaan. Een monnik vertrok naar Agen, wist daar na tien jaar toewijding de functie van reliekbeheerder te verwerven, waarna hij de relieken stal en naar Conques bracht.
Kennelijk was de heilige zelf hier erg content mee, want amper aangekomen in Conques verdubbelde het aantal wonderen en mirakelen rondom de overblijfselen van haar. Wat maar weer een bewijs was dat het voor iedereen beter was zo.
Het interieur van de abdijkerk is indrukwekkend hoog voor een romaans gebouw.
Unieke schatkamer
Om de belangrijke kerkelijke positie te behouden en verder uit te breiden, moest de abdij de pelgrims natuurlijk wel iets te bieden hebben. Naast een fraaie kerk en abdij behoren de kerkschatten van Conques tot de mooiste van West-Europa die door het optreden van de inwoners bewaard zijn gebleven. Zowel tijdens de godsdienstoorlogen als tijdens de Franse Revolutie hebben de bewoners de relieken en hun schatten verstopt zodat ze nu nog bestaan.
Hierdoor vind je in de schatkamer van Conques een unieke kijk op de middeleeuwse ambachtskunst. Hoogtepunt van de collectie is een gouden beeld van de heilige Foy (Fides) waarvan een afbeelding stond in het handboek Middeleeuwen op de Universiteit. Helaas was de schatkamer dicht toen wij op een donderdagmiddag aan het begin van mei Conques bezochten. We moeten dus nog eens terug en dat is niet heel erg.
Tympaan
Gelukkig was die middag in mei de kerk zelf wel open. We kwamen zelfs enkele echte pelgrims tegen, inclusief staf. Het hoogtepunt van de kerk is ongetwijfeld het beeldhouwwerk boven de hoofdingang dat het laatste oordeel voorstelt. De tympaan is een prachtig gaaf voorbeeld van Romaanse religieuze kunst en staat op het zelfde niveau als die van Vézelay en Autun. Neem even rustig de tijd om het eens goed te bekijken. Als je goed kijkt, ontdek je dat de figuren buitengewoon mooi zijn gemaakt en veel van hen een enorme expressie op hun gezicht hebben. Het is zonder twijfel gemaakt door iemand die uitermate goed zijn vak verstond.
Het tympaan boven de hoofingang is bijzonder gaaf en stelt het laatste oordeel voor.
Omdat Conques op een redelijk steile helling is gebouwd, vormen de straatjes eigenlijk een soort terrassen. Dit geeft een leuk effect omdat je, als je over een straat loopt die hoger ligt, op het dak kijkt van de bebouwing van een straat lager. Zo ook bij de kerk. Als je de kerk vanaf de grote parkeerplaats nadert, kijk je op de ‘eerste verdieping’ van het koor aan.
Bij ons bezoek hebben we uitgebreid koffie gedronken in een tentje vlak naast de kerk. Een prima restaurant met een goede kaart. Vervolgens hebben we lekker gewandeld en van het uitzicht genoten.
Het dorp diende als voorbeeld voor de film ‘Beauty and the Beast‘ van Disney uit 2017. Hoewel er voor deze film niet in de dorp is gefilmd zijn de huizen, de straatjes en de pleintjes wel gebruikt om de wereld van de film te creëren. Wie hier zoekt naar het kasteel in de film komt dus bedrogen uit want die staat hier niet.
Feesten en partijen
Wij waren in mei in Conques en toen was het erg rustig in het dorp. Dat is in de zomer wel anders. In juli en augustus is er een festival met klassieke muziek. In oktober is het echt feest en is er een processie in de straten van het dorp.
Saint Cirq-Lapopie: hooggelegen dorp langs de Lot ****
Het dorp ligt hoog boven de rivier, ik schat toch zo’n 60 meter. We reden langs het dorp zodat we het goed konden aanschouwen, mijn reisgenoten dan want ik moest sturen. Twee bochten later was er zowaar een vrij smalle brug waar je de rivier oversteekt en de klim naar het dorp begint.
Saint Cirq-Lapopie ligt overdreven mooi op een hoge rots aan de Lot.
Parkeren doe je aan de andere kant van het dorp. De weg leidt je hoog langs het dorpje, waardoor je goed zicht op hebt. De parkeerplaats ligt een paar bochten verder, waardoor je even het gevoel krijgt dat je te ver rijdt. Je zal dus een stukje terug moeten wandelen naar het dorp en dat is helemaal niet erg want vanaf de parkeerplaats heb je wederom een prachtig panorama op het plaatsje.
Geschiedenis
De vallei van de Lot is waarschijnlijk één van de oudste bewoonde gebieden van Europa. De grotten van Pech Merle liggen bijna letterlijk om de hoek. Het is niet bekend hoe lang deze plek al bewoond wordt, maar het is aannemelijk dat deze plek al in de prehistorie bewoond was.
Cirq-Lapopie ligt op een zeer strategische plek en met een paar wel geplaatste muren en torens was het goed te verdedigen tegen allerlei schurken en invallende koningen. Dat ondervond ook de Engelse koning Richard Leeuwenhart, toch een aardige krijgsheer, die het plaatsje probeerde te veroveren in 1199.
Het dorp heeft gezellige straatjes met leuke winkeltjes.
Een paar eeuwen later lag het dorpje in de vuurlinie tijdens de Honderdjarige oorlog tussen Engeland en Frankrijk. Het wisselde geregeld van eigenaar en de La Porte des Anglais wijst nog naar deze tijd. Ook tijdens de godsdienstoorlogen die Frankrijk in de zestiende eeuw teisteren is Saint Cirq-Lapopie een frontstad.
Ambacht
Tot in de negentiende eeuw ontwikkeld het dorp zich als regionaal centrum van het ambacht houtdraaien. Dankzij de grote wijngebieden stroomafwaarts was er een grote vraag naar houten vaten, persen, kraantjes en allerlei andere houten gereedschap. Nu is er nog één houtdraaier in het dorp actief.
Kunstenaars
In de eerste helft van de twintigste eeuw raakte het dorp in verval maar daar kwam verandering in toen na de Tweede Wereldoorlog zich een aantal kunstenaars in Saint Cirq vestigde. Zo woonde Man-Ray hier een tijdje. De creatieveling restaureerde bijna alle huizen en maakte het dorp eigenlijk zoals het nu is.
De straatjes
Het dorp is geheel autoloos en dat maakt het prettig om door de straatjes te zwerven. Het dorp telt talloze galeries en leuke winkeltjes. Wij zijn niet zo heel erg van de winkels, maar het is aan te raden om bij een paar van deze winkels naar binnen te gaan. Het zijn bijna allemaal prachtige pandjes die ook van binnen de moeite waard zijn. Naast de winkels en de onvermijdelijke restaurants is er een museum gevestigd in het Maison de la Fordonne waar de geschiedenis van Saint Cirq wordt verteld.
De kerk van Saint Cirq-Lapopie.
Kasteel
Naast de Office de la Tourisme loopt een weg naar de burcht. Als je hier omhoog klimt kom je op het hoogste punt van het dorp en heb je een prachtig uitzicht over de rivier. De kerk is uit de zestiende eeuw en ziet er versterkt uit. Bij warm weer is het binnen heerlijk koel en kan je van de barokke beelden genieten.
Auvillar: kunstenaarsdorp met prachtig plein ***
Toch ligt het dorp mooi en zijn de laatste kilometers naar Auvillar de moeite waard. Na een korte klim kom je in het dorp aan. Een goede plek om de auto te parkeren is bij de kerk. Dan kan je die direct bekijken en je loopt zo naar het centrale plein.
Het is aan te raden om even de kerk in te lopen. Het gebouw is afgelopen eeuwen niet helemaal ongeschonden doorgekomen. De halve ruïne is daarom juist interessant om te bekijken
Maar het centrale plein is echt de juweel van dit mooie dorpje. Hier staat een fraaie ronde markthal. Hij is niet groot maar de vorm maakt hem uniek en de verhoudingen zijn zeer fraai.
Het plein is een beetje langwerpig compleet met een arcaden en een mooie boom in het midden. Bij ons bezoek was daar een mevrouw druk bezig een schilderij te produceren want zoals zo veel dorpen in Frankrijk zijn ook hier kunstenaars actief. En deze schilder was niet slecht.
Omdat het warm was besloten wij de schaduw van de parasol van het terras op te zoeken en onder genot van een ijsje onze vakantie-ervaringen uit te wissen met onze vrienden. Daarna vertrokken we naar onze gîte in Les Landes. Die bleek wel mooi en luxe was maar in een enorm saaie omgeving stond en ook dat is best uniek in Frankrijk.