Séguret ***Dorp boven de wijnranken
De beroemde wijndorpen Chateauneuf du Pape en Vacqueyras liggen om de hoek en de weg naar Séguret, vanaf Orange, is voor iedere wijnliefhebber dan ook een waar feest. De hoeveelheid wijnranken is overweldigend, waarbij langs de weg om de honderd meter aan beide kanten hoge cipressen staan, terwijl op de achtergrond De Mont Ventoux het plaatje compleet maakt.
Wijn
Bijna achthonderd hectare van de wijngaarden behoort tot Séguret en daarvan maken de dorpelingen uitstekende wijn. Het dorp heeft zijn eigen Appellation dat is verdeeld over drie ‘terroirs’ die verschillen qua bodem. Hier worden ook drie verschillende druivenrassen gekweekt; Grenache, Syrah en Mourvèdre. Bij de vinificatie worden deze gemengd tot een heerlijke frisse elegante wijn. Met name de rode wijn heeft een zeer eigen karakter.
Het dorp is alleen voor bewoners met de auto toegankelijk en dus parkeer je op een grote parkeerplaats vlak voor het dorp. Het pad vanaf de parkeerplaats is redelijk steil, waardoor ik op mijn slippers goed moest oppassen. Gelukkig even maar, want het pad is niet lang.
Het dorp gezien vanaf de wijngaarden.
Een poort geeft toegang tot het dorp, waarna de weg zich vervolgt langs mooie pandjes met daarin de gebruikelijke ateliers waar plaatselijke kunstenaars hun waar uitventen. Aan de rechterkant heb je een prachtig uitzicht op het Rhônedal.
Kerststal
De Fontaine des Mascarons is een monument en beroemd. Ik zag het verschil niet met andere fonteinen.
Naast wijn is het dorp bekend om zijn kerstviering en met name zijn kerststal. Al sinds mensenheugenis is het traditie dat er in december een levende kerststal wordt tentoongesteld. Dat is tegenwoordig geen reden meer om naar de Provence af te reizen, want tegenwoordig heeft elk zichzelf respecterend tuincentrum een levende kerststal staan, inclusief bijverdienende tieners met smartphone geluidjes.
En net als bij ons, is het in Séguret ook mogelijk om zo’n kerststal in het klein aan te schaffen. Ze hebben er daar in het dorp echt iets van gemaakt, want in tal van winkeltjes kan je schaalmodellen van het gelukkige gezin krijgen. Daarbij moet wel gezegd worden dat de beeldjes prachtig zijn vervaardigd. Als je er van houdt kan je hier je hart ophalen, ook in de zomer.
Fontaine des Mascarons
Naast de keerstuitstalling is het dorp tevens bekend om zijn fontein. Deze Fontaine des Mascarons staat in het begin van het dorp en stamt uit de zestiende eeuw. Het is een fraai werkje met drie maskers die dienen als waterspuwers.
Het kerkje staat hoger op de berg en die bereik je via prachtige straatjes, die in juli vol staan met planten en bloemen. De sfeervolle straatjes en steegjes zijn hier en daar best steil en zijn bestraat met kasseien. Bovenaan de berg vind je de kerk, die bij ons bezoek helaas was gesloten. Naast de kerk vind je hier de resten van een kasteel, een oriëntatietafel en natuurlijk een prachtig uitzicht.
In de buurt van Séguret
De Vaucluse is een prachtig stukje Frankrijk waar veel te zien is. In het westen ligt Orange, een Romeinse stad met een fraai theater en een Nederlandse connectie. Ten oosten van het dorp ligt de Mont Ventoux en in het zuiden Avignon met zijn prachtige binnenstad.
Beelden van Séguret
E-Magazine Vaucluse
In bezit een ereader of tablet? Download dan het E-Magazine over de Vaucluse. Deze lees lekker je op je vakantieadres en ontdek je mooiste dorpen en leukste plekken.
Evenementen in Séguret
Kaart van Séguret en omgeving
Les plus beaux villages de France weergeven op een grotere kaart
In de buurt van Séguret
Tourtour: karaktervol dorp tussen de olijfbomen ****
Een dorp met zulke huisjes wil je nooit meer verlaten.
Dit geldt zeker ook voor Tourtour. Na een dag vol activiteiten in de natuur, besloten we aan het einde van de middag toch even het dorp in de Provence te bezoeken. De auto konden we direct voor de ingang van het dorp kwijt, waarna wij lopend de straatjes indoken.
Heerlijke geuren
Na amper tweehonderd meter lopen, kwamen we er door de heerlijke geuren uit een restaurant achter dat de natuurtocht ons behoorlijk hongerig had gemaakt.
Er was geen houden meer aan en voordat we het wisten zaten we achter een koel biertje op het dorpsplein waar drie gitaristen rustige jazz produceerden het plaatje compleet maakten. We wisten het zeker: hier gaan we nooit meer weg!
Een nadeel van een laat bezoek is wel dat de attracties meestal al gesloten zijn. Wij hebben dus een bezoek aan de oliemolen en de verzameling fossielen moeten missen, maar daar ben in een dorp als Tourtour eigenlijk ook niet voor.
Hoewel de oliemolen wel interessant is. Hij dateert uit de zeventiende eeuw en wordt nog steeds gebruikt. In september worden hier miljoenen olijfjes van de bomen rondom Tourtour geperst tot olie. Ben je rond die tijd in de buurt, dan is een bezoekje zeker de moeite waard. Helaas voor ons maar we hebben wel genoten van de schilderachtige straatjes en steegjes waar op het late uur zowaar bewoners te zien zijn. Normaal zijn dit soort dorpjes uitgestorven op toeristen na dan. De lage zon zorgde voor prachtige licht.
Drie kastelen
Hoewel Tourtour niet heel groot is, heeft het toch maar liefst drie kastelen, althans de resten daarvan. Het oudste kasteel, of de ruïne daarvan, dateert uit de dertiende eeuw. Duidelijk is dat hier iets te verdedigen viel tegen de plunderende huursoldaten of ander naar volk.
Vandaag de dag is er nog een puik kasteeltje met peperbustorens te vinden dat nu dienst doet als gemeentehuis. Helaas konden wij vanwege het late uur niet naar binnen. Dat gold ook voor De Saint Denis, een kerkje naar Romaans model. Dat was wel jammer, maar het geeft ons een reden om hier nog eens terug te keren. Wat weer niet zo naar is.
De zeven mooiste plekken in de Provence
Aha een lijstje! Je ziet ze veel op internet en dit is er ook één en wel mijn lijst van de mooiste plekken in de Provence. Het is een persoonlijke lijst en daarom volkomen subjectief. Desondanks zijn dit volgens mij de mooiste en bijzonderste plekken in de Provence, in willekeurige volgorde.
De Provence: een geliefde streek met een rijk verleden
Als God bestaat dan woont hij in de Provence, of in Toscane. Misschien is dat wat overdreven, maar Hij heeft wel erg zijn best gedaan bij het maken van deze streek in het zuiden van Frankrijk. Het lijkt wel of je je in de Provence als bijna vanzelf een gelukkig mens voelt. Bergen, vlaktes met lavendelvelden […]
Lourmarin: het dorp waar je het leven wil vieren ***
De binnenplaats van het kasteel van Lourmarin.
Het kasteel van Lourmarin wordt nu gebruikt voor tal van culturele activiteiten, zoals concerten en lezingen. Tevens is er een academie gevestigd waar jongeren een spoedcursus in talen, cultuur en geschiedenis krijgen. Als ik tiener zou zijn, had ik mij daar een paar weken in de zomer uitermate goed vermaakt. Het slot is gewoon open voor publiek en er zijn ook leuke speurtochten voor kinderen.
In het verleden is het niet altijd pais en vree geweest in Lourmarin. Tijdens de godsdienstoorlogen in de zeventiende eeuw koos het dorp de kant van de hugenoten. Dat bleek in 1545 een vrij ongelukkige keuze te zijn, want toen werd het dorp platgebrand door de katholieken. Gelukkig is het vandaag weer allemaal netjes opgeruimd en weer opgebouwd.
Toch zijn er nog steeds brokstukken uit dit bewogen verleden te vinden in het mooie dorp in de Vaucluse. Zo staat er midden in het centrum een protestantse kerk. En hoewel je weet dat Frankrijk een hugenoten verleden heeft, is het als Hollander toch vreemd om zo zuidelijk ineens voor zo’n kerk te staan.
Een protestante kerk in het zuiden van Frankrijk kom je niet zo snel tegen.
Vlakbij deze kerk staat één van de vele fonteinen die er in Lourmarin staan. Deze is wel één van de leukste. De fontein heeft twee waterspuwers in de vorm van twee hoofden van mannen. De hoofden hebben twee baarden van mos en dat geeft een erg leuk effect.
Bekende inwoners
Als je door de straatjes van het dorp loopt en één van de vele galeries bezoekt dan wordt het je wel duidelijk dat hier veel kunstenaars wonen. Ook in het verleden was Lourmarin een geliefde plek voor creatieven om inspiratie op te doen. Beroemde schrijvers als Henri Bosco en Albert Camus hadden hier een huis.
Maar ook nu nog wonen er schrijvers. De meest bekende is de Brit Peter Mayle die bekend is van zijn boek ‘A good year’. Het boek speelt zich af in Menerbes maar is verfilmd in Gordes. De film is trouwens een prima manier om een regenachtige winterdag in Nederland door te komen. Het succes van de boeken van Mayle heeft wel tot gevolg gehad dat een groot deel van het Engelssprekende deel van de wereldbevolking de Luberon als toerist wil bezoeken.
Combe de Lourmarin
Vlakbij het dorp ligt de Combe de Lourmarin. Dit is de geologische grens tussen de Grand- en Petit Luberon. Het vrij smalle dal, of kloof eigenlijk, wordt de basis van een spectaculair landschap met hoge rotsen. Als het niet al te heet is, dan is een wandeling naar deze kloof een aanrader.
Venasque: oud dorp in de Vaucluse ***
De kerktoren van Venasque.
Het plateau van de Vaucluse is een kalkplateau waar verschillende rivieren lopen. Deze riviertjes zetten slib af dat zorgt voor uiterst vruchtbaar land. Hierdoor is de Vaucluse al eeuwen een belangrijk gebied waar steden als Avignon, Orange en Carpentras konden ontstaan.
Merovingische doopkapel
Vanaf het dorp heb je prachtig panorama.
Ook cultureel was Venasque een belangrijke plaats in de middeleeuwen. De Merovingers, de voorlopers van de Karolingers, bouwden er een doopkapel die er nu nog staat. Hoewel het bouwwerk in de elfde eeuw flink is verbouwd, geldt de kapel als één van de oudste christelijke gebouwen van Frankrijk. Verplichte kost bij een bezoek aan dit Franse dorp!
Het interieur van de doopkapel in Venasque.
In de twaalfde en dertiende eeuw behoorde het dorp toe aan de graaf van Toulouse. In die tijd kreeg het dorp nog meer status aangezien er een bisschop zetelde. Helaas voor de graaf moest hij de streek na de kruistocht tegen de Albigenzen die hij verloor afstaan aan de Franse koning. Aan het einde van deze eeuw veranderde het gebied weer van eigenaar. Dit keer was het Paus Gregorius X die er de baas werd. Hij kreeg het uit handen van Philips de Stoute, op zijn minst een aardig cadeau zou je zeggen. Het pauselijke bezit in het zuiden van Frankrijk zou een paar decennia later de basis vormen van het besluit om in Avignon te gaan wonen.
De streek kwam nooit meer in handen van de Franse koning. Pas in 1791 behoorde het weer bij Frankrijk, maar toen was de koning inmiddels van het politieke toneel verdwenen. Twee jaar later verloor hij zelfs zijn hoofd. In de pauselijke tijd ontwikkelde de Vaucluse zich economisch en werd er een centraal bestuursapparaat gevormd.
Wandelen in het dorp
Het dorp nodigt uit om lekker een uurtje rond te wandelen. Het heeft mooie herenhuizen, straatjes en prachtige pleintjes met fonteinen. In het kerkje vind je een uniek altaarstuk. Een kunstig houtsnijwerk dat waarschijnlijk in Avignon is gemaakt.
Eten kan je ook prima in één van de twee restaurants. In Les Remparts heb je vanaf de eetzaal een fijn uitzicht over de vlakte. Bij de fontein vind je de Auberge La Fontaine. Dit restaurant heeft zowaar een video op Youtube
In de omgeving van Venasque
Het zuiden van de Vaucluse barst van de leuke dorpjes en stadjes. Vlakbij Venasque liggen Gordes, Roussillon en Ménerbes, stuk voor stuk `Beaux Villages´. Maar er zijn tal van schilderachtige dorpen in deze streek. Steden als Carpentras, Avignon en Marzin zijn ook meer dan het bezoeken waard.
Wie meer van natuur houdt, kan natuurlijk niet om de Mont Ventoux heen. Maar ook de Gorges de la Nesque is zeer bijzonder.
Rogier SwagermanMénerbes: op de top van de Luberon ***
Naast de poort van Ménerbes staat een klokkentoren.
De populariteit van de plek is niet zo raar. De berg waarop het dorp is gebouwd, geeft een goed uitzicht over het Luberon gebergte. Dat is niet alleen mooi, maar het is ook strategisch belangrijk, omdat je dan makkelijk je tegenstander ziet aankomen. Volgens Nostradamus, die in Aix woonde, heeft het dorp de vorm van een boot. Hoewel deze man wel meer dingen zag die anderen niet zagen, kan je met een beetje fantasie inderdaad in de vorm van het dorp een boot ontdekken.
Een beetje dorpje van aanzien in Frankrijk heeft natuurlijk kunstenaars binnen zijn gemeentegrenzen wonen. Zo ook in Ménerbes, waar verschillende kunstenaars en creatievelingen leefden, en niet de minste. Iemand als Picasso mocht hier graag komen, zijn muze Dora Maar woonde hier, en Nicolas de Staël had er een huis. Maar ook schrijvers als Albert Camus en Francois Nourissier waren inwoners van het dorp in de Vaucluse.
Klinkende namen waarvan je zou denken dat ze genoeg toeristen zouden trekken. Maar de echte doorbraak van Ménerbes kwam in de jaren negentig van de vorige eeuw toen Peter Mayle het boek ‘A year in the Provence’ publiceerde. Het werd een internationale bestseller. Het boek vormt de basis van de film ‘A good year‘ met Russel Crowe in de hoofdrol. De film werd trouwens opgenomen in Gordes, dat niet zo ver hier vandaan ligt. Daarnaast werd het boek ook gebruikt voor een televisieserie.
Het kerkje in Ménerbes.
Dankzij dit boek en de film stond Ménerbes in één keer op de toeristische wereldkaart en sindsdien rijden er bussen met Amerikanen en Japanners af en aan. Gelukkig niet toen wij Ménerbes op een dinsdagochtend in augustus bezochten.
Burgemeester
Een andere bekende inwoner van Ménerbes is de burgemeester: Yves Rousset-Rouard. Hij was de producent van de Emmanuelle films in het begin van de jaren zeventig, met natuurlijk ‘onze’ Sylvia Kristel in de hoofdrol.
Yves is een veelzijdig man, want naast het produceren van films en het zijn van een magistraat is hij tevens een verzamelaar van kurken. Net als postzegels lijkt het erop dat de kurk zich langzaam maar zeker uit ons leven aan het verwijderen is door het toedoen van die malle schroefdop die je ook steeds meer op Franse wijnflessen aantreft. De beste man verzamelde zo veel kurken dat er een museum voor is gemaakt; Musée du Tire-bouchon.
Voor de lekkerbekken is het zeker interessant om een kijkje te nemen in het Maison de la Truffe et du Vin. Hier is het mogelijk om meer te weten te komen over twee van de lokale lekkernijen, truffels en wijn. En hoewel wij er niet binnen zijn geweest, te veel kinderen, denk ik dat je er ook wel iets kan proeven.
De kapel net buiten Ménerbes.
Tot slot ligt even buiten het dorp de Abdij van St-Hilaire. Wij zijn er niet geweest, maar gezien de website heb ik daar een beetje spijt van. Maar die ontdekte ik pas nadat we in Ménerbes waren geweest.
Waar we ook zijn geweest, en wat zeker de moeite waard is, is een oud kapelletje. Deze ligt aan de noordkant, net buiten het dorpje. Bij de poort staat de kapel al aangegeven die je na een korte maar mooie wandeling bereikt. De kapel is niet helemaal meer in nieuwstaat, maar dat vind ik juist wel mooi. Hopelijk houden ze dat zo.
Na de wandeling naar het kappeltje besloten we een kop koffie te drinken bij het tentje bij de ingang van het dorp. Het grote terras zag er uitnodigend uit. De bediening was dat niet, ik kan mij niet precies herinneren wat er aan de hand was, maar echt gezellige lui waren het niet.
Goed eten kan je wel in Ménerbes. In de rue du Cheval Blanc zit Auberge de la Bartavelle, waar je prima kan lunchen en dineren.
Roussillon: schilderachtig dorp van oker ****
Roussillon ligt op een berg vlak naast een okermijn.
Zo wordt in de verfmolen De Kat op de Zaanse Schans nog altijd oker uit Roussillon gebruikt om verf te maken. We weten dat dit pigment uit de Luberon ook door de Hollandse Meesters in de zeventiende eeuw werd gebruikt. Het is vrijwel zeker dat Rembrandt zijn verf maakte met oker uit deze mijn. Om maar iemand te noemen.
Romeinen
Maar hier wordt al veel langer oker gewonnen. De Romeinen waren hier al druk met het pigment en ook zij gebruikte het oker om kleur te geven aan tal van zaken. En dit is eigenlijk nooit meer opgehouden. Je kan dus gerust zeggen dat heel veel Europese kunst is gemaakt met het spul dat hier uit de grond komt.
De wandeling door de mijn, of groeve, duurt ongeveer een uur en leidt je door diepe kuilen, halve grotten en bizarre half afgegraven bossen. Trek voor deze wandeling niet je pas aangeschafte maatpak van Armani aan, want je wordt ongetwijfeld stoffig en omdat het stof pigment bevat krijg je het ook zeer moeilijk uit je kleren.
Voor kinderen is het een feest om de mijn te bezoeken. Ze kunnen er heerlijk rennen door dit bizarre landschap. Onze kinderen vonden het fantastisch.
Wij bezochten Roussillon en de mijn samen met een ander gezin midden in de zomer. Een paar jaar later hebben hier even verderop ook de Tour de France nog voorbij zien rijden.
Een wandeling door de okermijn, of groeve, is een echte belevenis.
Het zal je niet verbazen dat het midden in augustus behoorlijk druk was in het dorp. Gelukkig is de okermijn groot genoeg om flink wat toeristen te herbergen zonder dat je daar nu echt last van hebt. De ingang van de mijn ligt een paar honderd meter van het dorp af en om erin te mogen moet je een klein bedrag betalen. Maar dat is absolute de moeite waard. Ten eerste is het best interessant om iets te leren over het pigment zelf, hoe het wordt gebruikt en hoe lang het al wordt gebruikt en door wie.
Unieke ervaring
Maar bovenal is de wandeling door de okermijn een unieke ervaring die je lang zal bijblijven. Je loopt door een uniek landschap dat half natuur en half door de mens is gemaakt. Hoewel het best groot is heeft het een aangename schaal waar je je nooit verdwaald in voelt.
En dan de kleuren. Vooral op de plekken waar het oker is afgegraven zijn de kleuren heel intens. De zomerzon maakte het tijdens ons bezoek nog eens extra kleurrijk waardoor de wandeling bij mij al een zeer bonte herinnering bijgebleven.
Het dorp
De wandeling is prima te doen voor iedereen die redelijk ter been is. Tijdens de tour kunnen kinderen lekker hun eigen gang gaan want veel gevaar is er niet, maar trek niet hun nieuwste kleren aan.
Na een wandeling in de okermijn is het tijd voor het dorpje. Het is er niet zo druk, wel gezellig en je vindt er natuurlijk een soort van museum over de oker en er zijn tal van leuke terrasjes te vinden waar je even wat kan drinken na de wandeling.
Het pleintje biedt genoeg afleiding om eens lekker te kijken genieten van een drankje en na te praten over de okermijn of andere belangrijke zaken van het leven. Het gemeentehuis is prachtig maar ook de andere huizen, die dateren uit de zeventiende eeuw, ademen een heerlijke sfeer.
Als je weer op adem bent, is een wandeling naar de kerk de moeite waard. Het straatje naar de kerk toe is één van de schilderachtigste die ik in Frankrijk heb gezien.
Hoewel niet echt talrijk, zijn de straatjes in Roussillon uitermate schilderachtig.
Hoewel Roussillon op Gordes na de meeste toeristen per jaar weet te trekken viel het qua drukte in het dorp zelf mij mee.
Er waren zeker wel mensen maar niet belachelijk veel. Ik heb het vermoeden dat de meeste toeristen alleen de okermijn gaan bekeken.
Jammer natuurlijk want het is een leuk dorpje maar de rust is natuurlijk ook wel fijn. Drink dus fijn een drankje op één van de terrassen na het bezoek naar de okermijn.
Gassin: prachtig uitzicht op Saint Tropez **
Vanaf Gassin heb je een mooi uitzicht op de baai van Saint Tropez.
Gassin ligt langs de Côte d’azur en is de buurman van Saint Tropez. Ik heb niet veel met die badplaats, al hebben we er wel één rondje gereden en dachten we dat we Brad Pitt zagen. Of niet, het kan mij eigenlijk niet veel schelen. Het was druk, met veel auto’s en opgedirkte vrouwen met verschrikkelijke zonnebrillen. Wij zijn doorgereden naar Gassin.
De rit omhoog is prachtig en kan zo in een James Bond film. De uitzicht op de blauwe zee met de dure jachten, het heeft wel wat.
Brigitte Bardot
En hoewel het buurdorp een stuk rustiger is, kan het toch niet ontkomen aan de chique van de badplaats van Brigitte Bardot. Ongelijke straten, half ingestorte panden, onverzorgde tuinen en een half vergaan restaurant waar je de lekkerste streekgerechten kan eten, maken een dorp in het zuiden van Frankrijk voor mij aantrekkelijk. Het moet toch iets stoffigs hebben.
Je zal het niet vinden in Gassin. Er is een keurige parkeerplaats met net iets te jonge bomen voor de schaduw, de straten zijn optimaal aangelegd en tuinen staan vol met bloemen en mooie heggen.
Niet veel aan dus. Ook de restaurants zijn net iets te chique om met je slippers binnen te lopen. De rosé lonkt, maar je moet toch over een bepaalde drempel heen, waarna je op de rand van het terras de ober probeert te wenken.
En toch heeft Gassin iets moois, iets eigens zelfs. Je moet daarvoor wel je gevoel maximaal gebruiken, maar het is er toch. Het dorp ligt prachtig op een heuvel en dat geeft een uitzicht op de Middellandse zee waar je een moord voor zou doen.
Ook de straatjes, hoe goed geplaveid ook, hebben iets leuks, iets gezelligs. Je denkt zelfs dat je er zou kunnen verdwalen, al weet je met je verstand beter.
Het schijnt dat er drie keer per week markt is in Gassin. Wij waren er op een dag dat die er niet was. Wellicht geeft zo’n markt net het rommelige zetje dat Gassin aantrekkelijk zou maken. De markt is er op woensdag, donderdag en zondag tussen acht en twaalf uur.
De straatjes in Gassin vragen om te verdwalen.
Rogier SwagermanMoustiers Sainte-Marie: druk maar mooi ****
Saint Moustiers-Marie ligt prachtig tegen een berg aan.
Kapel in de kloof
De meest opvallende aan Moustiers Saint-Marie is ongetwijfeld de kloof die zich uitstrekt boven het dorp. Midden in deze kloof staat een oude kapel die is gebouwd in de Karolingische tijd. Dat is zo rond 800 na Christus en daar heb ik je er niet veel van in Europa.
De weg naar de kapel is het laatste deel van de bedevaartroute en kent twaalf etappes. De klim lijkt vanaf het dorp niet echt een uitdaging maar is dat voor de minder geoefende wandelaar toch wel, zeker als het warm is.
Toch is de wandeling meer dan de moeite waard want voor deze inspanning wordt je rijkelijk beloond. Na vijf minuten klimmen verlaat je de drukte van het toeristencentrum en heb je al het gevoel dat je alleen bent. Dat is natuurlijk niet zo, want er lopen nog steeds veel toeristen, maar toch is het aangenaam. Daarbij wordt je getrakteerd op een steeds mooier panorama op het dorp en dat is prachtig. Vanaf hier is ook goed te zien wat het toerisme met zo’n dorp doet: de parkeerplaatsen zijn groter dan het dorp zelf!
De ster van Moustiers
Wie de wandeling naar boven maakt kan genieten van enige rust en een prachtig panorama.
Boven ligt het kerkje aan een klein pleintje met lommerrijke bomen. Zeker even naar binnen! De kapel is klein en donker, zoals je van een kerkje uit de negende eeuw verwacht. Als je in de buurt overnacht, kan je hier ’s avonds een concert bijwonen en dat is een unieke belevenis. Vanaf het pleintje van de kerk kan je goed de ster die boven de kloof hangt zien. Deze is volgens de legende opgehangen door een kruisvaarder die in gevangenschap tijdens zijn tocht naar het Heilige land beloofde deze op te hangen als hij zijn dorp weer terug zou zien. Een mooi verhaal en je bent geneigd het zomaar te geloven. Je vraag je wel af hoe hij dat gedaan heeft, die ster hangt best hoog!
M
oustiers Sainte Marie laat zich makkelijk vinden en wordt al lang van tevoren op de wegen aangegeven. Als je komt aanrijden vanuit het zuiden via de D957, wat aan te raden is, passeer je het Lac de Sainte Croix waarbij je over de brug over de Verdon rijdt met een prachtig uitzicht over het meer en de kloof waardoor de rivier stroomt.
In de omgeving
Moustiers Saint-Marie ligt in een unieke omgeving van bergen, lavendel en water. Dankzij de aanwezigheid van het meer van Sainte Croix is het een geliefde plek om vakantie te vieren. In het meer komt de rivier de Verdon uit en dat doet hij op spectaculaire wijze. En wat je hier ziet is nog maar het begin. De rivier slingert zich door een 25 kilometer lange kloof die tot de meest spectaculaire van Europa hoort. Met de auto kan je langs de kloof rijden.
Heb je de tijd en de conditie dan is de route de Martel een must. Dit veertien kilometer lange wandelpad loopt van Chalet de la Maline naar de Samson parking en voert langs de rivier. Wij hebben het niet gedaan, want het is een stevige wandeling en het was eenvoudigweg te warm voor deze tocht. Als we weer in de buurt zijn gaan we dit zeker doen.