Eten in drinken in Frankrijk
Kazen uit de Alpen
De alpen kennen we vooral van bergen, wandelingen en natuurlijk wintersport. Maar voor dit alles werd uitgevonden was er al kaas, en vooral lekkere kaas. Hoog in de Alpen groeit tussen de bergtoppen rijk en kruidig gras op de weiden. Dat wordt in zomer door de koeien omgezet in heerlijke romige melk die uiteindelijk wordt verwerkt tot kaas, hele goede kaas. (meer…)
E-Magazine
In bezit een ereader of tablet? Download dan één van de E-Magazine. Deze lees lekker je op je vakantieadres en ontdek je mooiste dorpen en leukste plekken.
cc-Dmytro-IvashchenkoGrignan: het mooiste Renaissance kasteel van het zuiden
De kerk die bij het kasteel staat is ook interessant en het loont de moeite om deze even te bekijken. Het kerkplein is bereikbaar door twee fraaie trappen. De kerk is letterlijk tegen de berg aangebouwd en dat is ook de voorgevel te zien; de linker van de twee torens ‘leunt’ tegen de rots. Deze toren is puur voor de sier want alleen de andere toren heeft klokken. De stijl van de kerk is half gotisch en half Renaissance en dat is altijd een spannende combinatie.
Binnen is het duidelijk dat de laatste stijl hier heeft gewonnen. Het interieur is licht en heeft mooie classicistische elementen die elegant worden geaccentueerd door bladgoud. De mooie ronde ramen hebben een bijzondere vorm en verdienen daarom ook de aandacht. Tot slot is het bijzonder dat je op het dak van de kerk kan lopen want daar is een groot terras waar je een prachtig uitzicht hebt op het dorp en het landschap. Let daarbij even op de regenafvoer die zijn versiert met dierenkoppen, net zoals het kasteel van Chambord dat heeft.
Naast het kasteel en de kerk is er in het dorp een miniatuur dorp te zien en dat is natuurlijk leuk voor kinderen, maar ook voor volwassenen. Met meer dan zeventig huisjes en duizend verschillende figuren is een compleet dorp uit de Provence nagebouwd bij Le Village Proveçal Miniature.
In juni en juli is Grignan op zijn mooist omdat dan rondom het dorp de lavendelvelden in bloei staan. Je waant je dan in een ansichtkaart en elke foto die je maakt ziet er direct zo uit. Dat zijn dan ook de beste maanden om het dorp, en tevens de streek, te bezoeken.
Het dorp heeft sinds 2019 het predicaat ‘Plus Beaux Village de France’.
tipsfrankrijk.nlDie: Een gezellig dorp midden in de Vercors ****
Deze kapel is alleen open op bepaalde dagen in het jaar en enkel via een rondleiding te bezoeken, omdat de overblijfselen erg fragiel zijn. Het historische stadsdeel van Die is erg gezellig met overal kleine straatjes en schattige huisjes. Veel Romeinse opschriften en middeleeuwse sculpturen hergebruikt in de gevels van de huizen.
Die bezoeken
De stadspoort is in de derde eeuw gebouwd.
Je bereikt Die vanaf Valence binnen een uur. De route tussen Crest en Die is een prachtige route welke in de zomerperiode midden door de zonnebloem- en lavendelvelden loopt. Het laatste deel van de route is wat ruiger want je rijdt daar de bergen van de Vercors in. Eenmaal in Die aangekomen kun je parkeren in de buurt van het VVV-kantoor. Er is een grote parkeerplaats welke geheel gratis is.
Persoonlijk vind ik de zaterdagmorgen het leukste moment om Die te bezoeken. Dan is er een gezellige markt en kun je er heerlijk zitten op één van de terrasjes. Er is een erg goede bakker waar je een lekker broodje kunt kopen. Het is trouwens helemaal niet raar om met je broodje van de bakker bij het café ernaast op het terras te gaan zitten. Tip: probeer eens de amandelcroissants, deze zijn gemaakt met amandelpoeder waardoor je een croissant krijgt met spijs erin.
Clairette de Die
Die staat bekent om haar Clairette, een witte licht mousserende wijn welke je zowel droog als zoet kunt krijgen. De zoete wijn is bij ons in de familie favoriet en wordt ieder jaar gedronken met speciale gelegenheden zoals Kerst en Oud & Nieuw. In de buurt van Die zijn verschillende wijnboeren te vinden waar je de Clairette kunt kopen en meer kunt leren van het wijnproces.
Activiteiten in de buurt van Die
Die barst van de mooie straatjes.
Wat Die een volwaardige vakantiebestemming maakt is de omgeving rondom het dorp. Het ligt midden in de Vercors, een prachtig berggebied waar je heerlijk kunt wandelen en de mooiste vergezichten krijgt. Beklim bijvoorbeeld de Trois Becs, een van de hoogste bergtoppen van de Vercors met een adembenemend uitzicht.
Zelf heb ik hem al drie keer beklommen en het verveelt niet! Naast de bergen rondom Die stroomt ook de rivier de Drôme langs het dorp. In de zomer is het daarom heerlijk afkoelen. Wat verderop, in de buurt van Saillans kun je er lekker kunt kanoën en relaxen aan een van de vele strandjes. Op 5 minuten rijden van Die is een gaaf boomklimpark, waar je hoog in de bomen kunt klimmen en vervolgens weer naar beneden kunt tokkelen.
Aven d’Orgnac: grot bij de Ardeche ****
Rondleiding
In de grot mag je niet ‘los’ rondlopen maar je wordt rondgeleid door een gids. Dat is niet zo gek natuurlijk. Voor wie taal een drempel is; hier hebben ze gidsen die je in het Nederlands kunnen uitleggen wat er allemaal te zien is. Dat mag geen drempel zijn.
Het aangename van een grot is dat het de temperatuur altijd constant is en dat is op een hete zomerdag heerlijk. Al hebben we het omgekeerde ook wel eens meegemaakt; in een meivakantie in de Dordogne was het zo koud dat het heerlijk warm was in een grot.
De grot is in 1935 ontdekt door Robert de Joly. Dat is weer eens iemand anders dan Martel die veel grotten in Frankrijk heeft ontdekt. Misschien een beetje sneu voor Robert maar hij heeft de grot eigenlijk niet ontdekt omdat de plaatselijke bevolking al wist dat de grot bestond, maar er niet in durfde te gaan. De eerste zaal is desondanks naar hem genoemd.
Robert de Joly durfde dat dus wel en hij liet zich zakken in een enorm gat in de grond waar hij eerst landde op een berg puin. Gedurende eeuwen waren door het gat puin gevallen. Dit gat zit er nog steeds en je er wordt uitgebreid stil gestaan in de eerste zaal.
De berg puin is interessant want er zijn gedurende lange tijd nogal wat dieren naar beneden gevallen. Daarnaast gebruikte de plaatselijke bevolking het gat als afvalput zodat we nu perfect kunnen zien wat voor soort dieren er woonden in deze omgeving en wat er door de eeuwen werd weggegooid. Afvalputten zijn de schatkamers van de archeologie want zo kom je er achter wat er gegeten werd, wat voor handel er werd gedreven en welke gebruiksvoorwerpen er werden gebruikt. Bijkomend voordeel; alles ligt in chronologische volgorde.
De eerste zaal ligt op vijftig meter diepte en is indrukwekkend groot en was voor mij best een verrassing om onder de grond in zo’n grote natuurlijke ruimte te lopen. Op sommige plekken is hij meer dan dertig meter hoog en dat is toch de hoogte van een flink flatgebouw. Bovendien bevinden zich in hier de meest waanzinnige bouwsels in vorm van stalagmieten, stalactieten en kolommen. Je kijkt je ogen uit.
Na het verlaten van de eerste zaal daal je nog eens vijftig meter naar nog zo’n zaal waar het een enorme rommel is van enorme keien, stelen en ander materiaal. De Fransen hebben deze ruimte dan ook toepasselijk ‘La salle du Chaos’ genoemd.
De laatste zaal heet de rode zaal en ligt meer dan 120 meter onder de grond. Deze zaal is ontstaan door een rivier hier tot ruim zes miljoen jaar geleden stroomde en zo langzaam maar zeker het steen weg heeft gespoeld. Daarna viel de rivier droog en begon de opbouw van de zuilen door het water dat vanaf de oppervlakte is binnen komen druppelen. Een langzame klus maar er was genoeg tijd en dus staan er nu enorme zuilen. Om de boel nog wat op te leuken is hier een licht en geluidspel gemaakt. Ik ben altijd een beetje huiverig voor dit soort initiatieven maar dit was best leuk.
Vieze groene aanslag
Minder leuk was de vieze groene uitslag op de stenen. Dit was er vroeger niet en stak een tiental jaren geleden de kop op. De mensen van de grot stonden eerst voor een raadsel maar de oorzaak bleek zoals vaak de mens. De grot begon steeds meer mensen te trekken en dat gaf de nodige verkeersproblemen.
De problemen werden groots aangepakt; er kwam een nieuwe toegangsweg en een mooie grote geasfalteerde parkeerplaats. De stroomden meer mensen naar de grot en iedereen was blij totdat in de zalen de groene aanslag langzaam maar zeker oprukte. Daarnaast was ook het water dat miljoenen jaren in de zalen had gedruppeld verdwenen waardoor de aanslag niet werd weggespoeld.
Oorzaak van deze droogte bleek de plak asfalt van de parkeerplaats waardoor het water hierdoor de zalen niet meer kon bereiken. Maar ook de grote hoeveelheden mensen die de grot bezochten bleken een onderdeel van het probleem. De adem en zweet zorgden ervoor dat de schimmel die de groene aanslag veroorzaakt in het microklimaat kon gedijen.
Met pijn in het hart werd er besloten tot het slopen van de pas gebouwde parkeerplaats. En met resultaat want na een paar maanden melden de eerste waterdruppels zich weer in de bovenste zaal. Daarnaast werd er een lift aangelegd. Het idee hierachter is dat bezoekers met name zweten en hijgen als ze omhoog klimmen en door een lift aan te leggen vermijdt je dus veel zweet en adem.
En het werkt want de groene aanslag verliest snel terrein en er wordt verwacht dat het binnen een paar jaar helemaal verdwenen is. En eerlijk is eerlijk, een lift naar boven is eigenlijk een heerlijke luxe.
Museum
Eenmaal boven kan je terug naar de camping of gîte of je kan nog even in het museum kijken. Hoewel ik eigenlijk voor de grot kwam ben ik toch even naar binnen gewandeld en het viel niet tegen.
In het moderne gebouw, met prima toiletten trouwens, bevindt zich een interessante collectie archeologische vondsten uit de omgeving. De Ardèche was in de prehistorie ook een populaire plek om te verblijven. Er wordt in de omgeving dan ook veel opgegraven en een deel daarvan wordt tentoongesteld in dit museum.
Naast deze collecte van allerlei oude spullen zijn de mensen van het museum druk om te laten zien hoe onze voorouders leefden. Letterlijk, want er worden voortdurend allerlei workshops gegeven hoe je vuur moet maken, maak van een berenvacht een elegant jurkje en smakelijk koken boven een vuurtje. En dan alles in het Frans.
Het deed mij een beetje aan de familie uit het steentijdperk van het Kolkhuis denken maar mijn kinderen vonden het enig en hebben zich uitstekend vermaakt. Ook veel andere mensen hadden er schik in en deden mee met de workshops. Ik kan het dan allemaal wel een beetje kinderachtig vinden maar als er zoveel mensen er pret van hebben en zo kennis maken met het verleden, wie ben ik dan om daar over te oordelen? Lekker doen zou ik zeggen!
Tot slot zijn er in de directe omgeving een routes uitgezet waarbij wordt uitgelegd welke planten en dieren in deze omgeving leven.
Saint-Antoine-l’Abbaye: kloosterdorp in de Isère
De overblijfselen van zo’n heilige kluizenaar, de relieken, hadden dan ook veel aanzien en niet zelden gebeurden er allerlei wonderen. Voor de relieken van de heilige Antonius werd een klooster gebouwd door de monniken van Montmajour en waarna het uitgroeide tot een dorp en is dus nu een Plus Beaux Village de France.
De gebouwen van de abdij domineren nog altijd het dorp waarbij de abdijkerk de meest opvallende is. In twaalfde eeuw werd er begonnen met de bouw en die zou tot de vijftiende eeuw duren. Ook toen gebeurde het wel eens dat een publiekelijk bouwproject wat langer duurde.
Het resultaat mag er wezen. De flamboyante gotische stijl is nog altijd indrukwekkend en een bezoek aan het dorp is niet compleet zonder een kijkje in de kerk. Neem dan even tijd om het portaal van de kerk goed te bekijken. Het klooster omvat een museum met een prachtige middeleeuwse tuin.
Saint-Antoine-l’Abbaye bevat nog een klein pretpark dat curieus genoeg piraten als thema heeft. Je zou toch monniken of bisschoppen verwachten maar zover reikt het historisch besef van de plaatselijke bevolking kennelijk niet. Niet dat dit heel erg is want piraten zijn ook mooi en de kinderen zal het een worst zijn. Verwacht hier trouwens geen achtbanen en reuzenraden maar gewoon een leuke grote speeltuin met hier en daar een piraat. De kleine kinderen vermaken zich hier prima, pubers vervelen zich waarschijnlijk snel.
Rogier SwagermanOingt: vestingdorp in de Beaujolais **
Voordat we in Oingt arriveren slingeren we ons door de wijngaarden waarbij we besloten om deze in Nederland vergeten wijn maar weer eens te proeven. Een primeur kon ik niet vinden maar de wijn is lekker fris en fruitig en smaakte prima bij de salade die we die avond nuttigen.
Bergkam
Maar terug naar Oingt waar ik niet achter ben gekomen hoe je dat precies in het Frans uitspreekt. Het dorp ligt op een bergkam met een weg aan de noordelijke kant. Hier kan je je auto parkeren maar omdat je door de poort van het dorp kan rijden doe ik dat natuurlijk.
Nadat ik door de krappe straatjes ben gereden ben ik redelijk snel het historische dorp weer uit waar ik een parkeerplaats vind. Terwijl wij naar het centrum wandelen kom we langs de Black Horse Saloon; een restaurant met een cowboy thema met zadels als barkrukken. Spannend natuurlijk maar wel een beetje ‘out-of-sync’ met het Middeleeuwse karakter van het dorp.
Kunstenaars
Een Frans dorp is niet compleet zonder een paar kunstenaars en ook in Oingt wonen en werken er een paar. Het dorp en de omgeving zijn ook knettert inspirerend en in de oude straatjes bekijken we meerdere ateliers waar je de producten van de creatievelingen kan bewonderen en kopen. Er zitten best aardige dingen bij.
De straatjes zijn sfeervol, opgeruimd en de mooie huizen zijn stuk voor stuk goed onderhouden. Zoals eerder gemeld is het dorp ontstaan naast, of misschien beter in, een machtige burcht. Daarvan is niet veel over maar de kerk vormt hier een uitzondering op.
Deze staat op een rots boven het dorpsplein waar aan de andere kant een prachtige ronde toren staat. Naast de poort en de kerk nog een overblijfsel van het kasteel. Terwijl we de smalle trap naar de kerk beklimmen scheuren twee grote Nederlandse SUV’s het plein op waar ze parkeren. De harde muziek dreunt even hard over het plein als de deuren openzwaaien waarbij twee gezinnen volledig in de stijl van de Kardashians verschijnen. Altijd fijn die landgenoten!
Kerkje
Het kerkje is goed onderhouden, klein en prachtig. Naast een paar houten beelden is het vrij somber ingericht maar de verhoudingen en het licht in de kerk kloppen en dat maakt het mooi. Grappig is een grote stronk van een wijnrank waar twee gezichten zijn uitgehakt.
In het kerkje staat een opvallend houten beeld met twee gezichten.
Als we weer naar buiten gaan lopen we even achter de kerk langs waar je een prachtig uitzicht hebt over het landschap. Een mooie plek voor een picknick. Natuurlijk willen we ook op de toren voor een nog beter uitzicht. Om de ingang daarvan te bereiken loop je door een soort steegje waar je het gevoel hebt dat je door iemands tuin loopt. De toren bleek gesloten wegens restauratie werkzaamheden. Dat gold ook voor de Maision Commune.
Nadat we de poort hebben bekeken keren we terug naar de auto. Op de terugtocht bespreken we ons bezoek waarbij we tot de conclusie komen dat het Oingt een prachtig dorp is in een prachtig landschap maar dat er iets ontbreekt.
We kunnen er niet precies de vinger opleggen maar het heeft iets te maken met de perfecte staat van alles. Het asfalt in de straten, de goede staat van de panden; het is allemaal net iets te netjes. Een echt Frans dorp heeft een zekere staat van ontbinding, een goede dosis spinrag hier en daar en een plant die uit het dak van de kerk groeit. Dit geeft karakter en dat mis je hier een beetje.
Bonneval sur Arc: alpendorp met huizen van leisteen ***
De Col de d’Iseran is de hoogste pas in Europa waar je met een auto over kan. Het landschap is ruw maar prachtig en de lange klim waard.
Naarmate je hoger komt wordt de weg steeds smaller en omdat je vanaf Val d’Isere veel aan de dalkant rijdt had ik bij een passeren van enkele tegenliggers op bepaalde plaatsen toch een beetje angstzweet op de rug. Eenmaal boven is het puur genieten van het uitzicht op de verschillende gladsjers. Boven de boomgrens lijkt het een andere wereld; kaal, ruw, mooi maar ook best gevaarlijk. Dat laatste kwamen wij achter toen we op de col een wandeling maken toen een koude wind opstak. Het was die dag al niet zo heel warm en door de wind zakte de temperatuur binnen een paar minuten onder de 10 graden. Dit was begin augustus en er was niets aan de hand maar toch geeft het aan hoe het op die hoogte snel kan veranderen.
Marmotten
De tocht vanaf Col de l’Iseran naar Bonneval sur Arc is prachtig en je komt door enorme dalen inclusief mooie watervallen en alpenweides. Rijdt daar niet te snel en je kan niet te veel stoppen om je ogen de kost te geven. Het wordt helemaal leuk als de marmotten zich laten zien. Deze gezellige beestjes zijn niet bang voor mensen en als je niet dichtbij komt dan een meter of tien blijven ze gewoon zitten en doen ze hun ding.
De afdaling naar het dorp is prachtig en naast flink wat motorrijders was het begin augustus niet echt heel erg druk. Je auto zet je net naast het dorp waar de overblijvenselen van een oude brug zijn te bewonderen. Vanaf de parkeerplaats steek je gemakkelijk het dorp in waar eigenlijk niet heel erg veel te doen is. Er zijn wat kleine pleintjes, mooie straatjes en natuurlijk een kerkje.
Het grootste huis van het dorp heet toepasselijk ‘Grande Maison’ en boodt ooit onderdak aan een rijke familie uit Piemonte toen in de negentiende eeuw de Savoie bij Frankrijk ging behoren. Verwacht in dit pand geen museum of iets dergelijks maar een slager en de bakker. Dat zijn natuurlijk ook interessante zaken al was bij ons bezoek de slager niet open, niet zo raar op zondagmiddag natuurlijk.
Vanaf het pleintje voor het ‘Grande Maison’ loopt een prachtig straatje naar het kerkje. Deze laatste is niet echt heel bijzonder maar het heeft wel een opvallende houten vloer. Dat zie je niet vaak maar hier is het dus chic want hout is in deze streek een luxe product. Halverwege de kerk is een café waar wij een koffie en een crêpe nuttigden.
Straatje in Bonneval sur Arc met op de achtergrond het kerkje van het dorp.
Helaas zijn de culinaire talenten hier even schaars als hout in deze omgevening. De koffie was niet te drinken en de crêpe’s veel te vet. Dat mocht echter de pret niet drukken en we zaten lekker op het terras te genieten van de zon terwijl de buurvrouw van het café met een pickhouweel een sleuf in haar voortuin maakte.
Opvallend aan de huizen in Bonneval sur Arc zijn de lage balkons die vaak direct onder het dak zijn geplaatst. Hier wordt koeienmest gedroogd die tijdens de winter wordt gebruikt als brandstof in de kachel. Ook hieruit blijkt maar weer hoe schaars hout is in deze omgeving.
L’Écot
Wie zin in een wandeling is de tocht naar het gehucht L’Écot een aanrader. Dit dorp ligt op een vlakte op tweeduizend meter hoogte en herbergt stenen huizen en een kapel uit de twaalfde eeuw. Vanuit Bonneval sur Arc is het binnen een uur goed te bereiken en wie verder wil wandelen kan zijn lol daarop want L’Écot is een knooppunt van routes.
Pérouges: lopen op de set van een film over de middeleeuwen
Pérouges lag te ver van een spoorweg en kon zo de fabrieken in Lyon niet bevoorraden waardoor het dorp leegliep. Aan het begin van de twintigste eeuw woonden er nog maar negentig mensen in het dorp en werden complete huizenblokken gesloopt. Dankzij een comité en de inzet van enkele kunstenaars werd het dorp uiteindelijk weer helemaal in oude staat hersteld.
Bijzonder is de middeleeuwse tuin die onderdeel is van de Maisons de Princes et de Jean-Escoffier, het plaatselijke museum.
Sainte-Croix-en-Jarez: kloosterdorp ten zuiden van Lyon
Eenmaal door de poort sta je op de eerste van twee binnenplaatsen die worden gescheiden door de kerk. Het koor van de kerk staat in verbinding met oude kapittelzaal waar fresco’s uit de veertiende eeuw zijn te bewonderen. Via de keuken kom je op de tweede binnenplaats. Deze is helemaal omringt door een kloostergang waar de cellen van de monniken op uit kwamen. Door de week kregen zij hun eten via een luikje naast de deur.
De cellen zijn nu ingericht als woningen en ook het gemeentehuis kreeg aan deze binnenplaats een plekje. Er is nog één cel bewaard gebleven en daar kan je zien hoe het allemaal bedoeld was.
Le Poët-Laval: het dorp van Gerard Reve in de Drôme
Naast deze protestante kerk is er een ruïne van een kasteel in het dorp dat ooit de zetel was van een commandant van de hospitaalridders. Deze ridderorde, die nog altijd bestaat onder de naam Orde van Malta, had tot doel om de bedevaarders in Jerusalem te beschermen. Vreemd genoeg besloot de commandant in Le Poët-Laval in de zestiende eeuw zich aan te sluiten bij de protestanten en daarmee werd het dorp dat ook. Het kasteel is open voor publiek.
Le Poët-Laval is bovenal een prachtig dorp met kleine straatjes, steegjes en trapjes. Je kan er heerlijk wandelen en het heeft voor een dorp prima faciliteiten voor toeristen. Er zijn verschillende restaurants, waaronder een hotel met een uitstekende kaart, en een camping met een zwembad.