Thouzon *Grot in de Vaucluse
Wij bezochten de grot van Thouzon in een week dat we een prachtige gîte hadden bij Mazan. Helaas heerste de machtige Mistral die week over het plateau van de Vaucluse. Hierdoor waaide alles weg en konden wij amper buiten eten. Dit gaf weleens waar spektakel op de Mont Ventoux maar het was toch wel jammer dat deze week in het teken stond van het zoeken van windstille plekjes.
De grot van Thouzon was zo’n plekje in de luwte. Hij ligt even net uit het dorp Le Thor in een heuvel met daarop een het plaatselijke kasteel. De ingang is in het begin van de twintigste eeuw ontdekt tijdens het werk in een mijn. Het verhaal gaat dat de ingang na een explosie te voorschijn kwam.
Zoals bij bijna alle grotten in Frankrijk mag je hier alleen met een gids naar binnen. Bij ons bezoek alleen in het Frans maar dat is niet zo heel erg. De grot zelf is niet heel erg groot, zo’n 230 meter lang. Verwacht hier dus niet flinke stukken lopen want daarvoor is het veel te klein. Het is allemaal op het zelfde niveau dus ook als je niet zo goed ter been bent is een bezoek goed te doen. Vanwege het kleine parcours stop de rondleiding om de paar meter waarbij de gids er niet van terug schrikt een lang verhaal af te steken. Bij de ene stop is dat interessanter dan de andere.
De grot is ontstaan zo’n 60 miljoen jaar gelden ontstaan door het water dat door het heuvel door sijpelde. Het water verzamelde zich in een ruimte dat langzaam het kalk begon op te lossen. Toen het water voldoende ruimte kreeg ontstond de grot.
Dit is een redelijk standaardverhaal voor een grot en die in Thouzon is dan ook niet heel bijzonder. Het enige wat wel bijzonder is zijn de delicate stalactieten die hier aan hangen. Deze zijn heel dun, hol en doorzichtig en het zijn één van de mooiste die ik in Frankrijk heb gezien.
Is dat de moeite waard om de grot te bezoeken? Misschien wel en zeker als je nog nooit in een grot bent geweest of er de Mistral buiten je vakantie probeert te verzieken. Als je al vaker in een grot bent geweest ga je die Thouzon na een paar jaar niet meer herinneren.
E-Magazine Vaucluse
In bezit een ereader of tablet? Download dan het E-Magazine over de Vaucluse. Deze lees lekker je op je vakantieadres en ontdek je mooiste dorpen en leukste plekken.
Kaart van Thouzon en omgeving
Les plus beaux villages de France weergeven op een grotere kaart
In de buurt van Thouzon
Le Touquet-Paris-Plage: beetje gek, maar wel leuk *
Die laatsten kwamen in het kielzog van een Britse zakenman met een grote liefde voor the continent én het strandleven. Dat kwam in de loop van de negentiende eeuw op in West-Europa. Tot die tijd waren stranden saai en nat, en je werd er maar vies.
Follies
Aan bouwvoorschriften deden ze nog niet begin vorige eeuw , dus vind je in Le Touquet aardig wat follies. Rare bouwsels, een beetje romantisch, zodat een dame uit de gegoede kringen lekker weg kon dromen in een kasteelachtig optrekje. Alles aan ruime lanen, heel aangenaam. Twee casino’s zijn er, en een paar reusachtige hotels. Wij bezochten vooral de winkelstraat die richting zee gaat.
Sjieke restaurants en crèperies, ramsjachtige toeristenwinkeltjes en haute couture-bonbons, van alles zit er. Plezierig druk was het, en op het strand staat een reusachtige waterpark met enorme glijbanen. Ook bij minder weer kun je toch genieten van iets wat op de zee lijkt, zal het idee zijn geweest.
Le Castel in Le Touquet: vrij naar Doornroosje. Foto Syndicat d’Initiatives Le Touquet
De sjieke Fransjes komen nog steeds in Le Touquet-Paris-Plage, voor tussendoorvakantietjes. Een weekje uitwaaien en dan op stap voor het echte werk: drie weken naar Corsica, of naar Thailand. Een beetje vergane glorie is het wel. Ook heel charmant. En je zit niet zo in de drukte!
Wandelen
Wij bereikten Le Touquet te voet, vanuit Sainte-Cécile Plage. Dat ligt iets noordelijker. We liepen over het strand bij eb, het was eindeloos breed en het licht bleek en intens tegelijk. Her en der lag nog een bunker sloom te verzinken. Even overwogen we de monding van de rivier de Canche te doorwaden, die op het drooggevallen strand een simpel stroompje leek. Het zou ons de omweg landinwaarts over de brug bij Étaples schelen, minstens twee uur extra.
Maar we durfden het niet – de vloed kan hier snel opkomen en misschien raakten we dan ingesloten door het water. Dus liepen we langs de monding stroomopwaarts (een natuurpark trouwens), eerst door de glupsende modder, later op droger terrein. Daar leerden we van een hulpvaardige plukker welke delen van zeekraal je het best kunt eten. Hij was al een paar uur bezig zijn rieten mandje te vullen. Even verderop gaven twee dames ons hun boeketjes lila de mer (lamsoor) cadeau.
Die groeien in grote zacht-paarse velden. Een beetje de lavendel van de kust, net zo mooi, maar dan geurloos. Met hulp van familie die zo goed was om ons met de auto op te pikken een eind verderop, raakten we toch snel in Le Touquet.
Maar goed ook, zo bleek. Die bedding van de Canche is hartstikke verraderlijk, met sables mouvants. Drijfzand dus. Zijn wij even blij dat we deze tocht hebben overleefd!
Rogier SwagermanMittelbergheim: wijndorp in de Elzas *
Wijnbouw
De wijnbouw is al heel oud in Mittelbergheim. Volgens de bronnen werd hier al door de Romeinen druiven verbouwd om het edele vocht te produceren. Uit die tijd in het dorp niets meer te vinden maar op het centrale pleinstaan prachtige huizen in renaissance stijl. Verder heeft Mittelbergheim twee kerken , een katholieke en een protestantse. Dat is voor Nederlanders niet echt iets bijzonder, maar in Frankrijk zie je dat niet heel vaak. Behalve dan weer in de Elzas waar in bijvoorbeeld Hunawihr zelfs twee verschillende diensten in één kerk worden gegeven.
Vanaf het dorp heb je een prachtig uitzicht over de wijngaarden waar met name de Sylvaner druif wordt verbouwd. Deze had in het verleden niet zo’n goede naam omdat de kwaliteit van de wijn niet altijd even goed is. Uit ervaring kan ik vertellen dat de Sylvanerwijn uit de Elzas goed te doen is. Proeven die je in één van de vele cave’s die elk hun eigen gesmeden uithangbord hebben.
Mont Sainte-Odile
Een bezoek aan Mittelbergheim is niet compleet met een beklimming van de Mont Sainte-Odile. Deze berg met zijn begroeide kliffen van zandsteen speelt een belangrijke in de geschiedenis en de identiteit van de streek. De naam dankt de berg aan de patroonheilige van de Elzas die in de zevende eeuw hier stierf.
Het is echter duidelijk dat de berg voor het christendom al een plek was voor mystiek en geloof. Sinds de elfde eeuw staat er een klooster en die is zeker de moeite waard om te bezoeken. Het uitzicht vanaf het terras van het klooster over het Rijndal is indrukwekkend.
Mortemart: dorp in de Limousin met twee kloosters *
In de Middeleeuwen lag het dorp in de Limousin lang in de frontlijn van de Honderdjarige oorlog. De Engelse koning vond dat hij recht had op de Franse troon, maar de Franse koning dacht daar toch anders over. Gevolg was een oorlog die maar liefst honderd jaar zou duren. De Engelse koning had het zuidwesten van Frankrijk stevig in handen, terwijl de machtsbasis van de Franse vorst Parijs en omgeving was. Logisch dat de gevechten vaak in de Limousin plaatsvonden.
Voor wie er oog voor heeft, zijn de gevolgen van dit geweld na zeshonderd jaar nog altijd te zien. Of eigenlijk niet te zien. In Mortemart stond ooit een machtig kasteel die de omgeving beheerste. Die is er nu niet meer al kan je in het dorp nog altijd de resten van de burcht zien.
Klooster en kerk
Het kerkje van Mortemart.
Opvallend voor zo’n klein dorp is de aanwezigheid van twee kloosters. Het augustijnenklooster stamt uit de veertiende eeuw en ligt naast de kerk. Helaas is het klooster niet te bezichtigen. De kerk wel en die is een bezoek waard. De klokkentoren is opvallend met zijn vreemde spits. Binnen vind je een mooi altaar uit de barok. Bijzonder zijn de koorbanken die zijn uitgevoerd met een puik kunstje houtsnijwerk. Dat is altijd mooi om even goed te bekijken. Tegenover de weg staat een karmelietenklooster. Leuk is dat je hier kan overnachten.
Het dorp heeft verder fraaie huizen die zijn opgetrokken uit graniet. Op het dorpsplein staat een grote houten overkapping waar vroeger de markt onder werd gehouden. Daarnaast een terras waar je rustig het kalme dorpsleven kan observeren onder het genot van een gekoeld glas rosé, geen slecht idee natuurlijk.
Met Mortemart is niet zoveel mis, maar een bezoek aan dit dorp zal zeker niet je hele leven bij je blijven. Naast de twee kloosters en de kerk is het niet echt bijzonder en ook het landschap is niet spectaculair hoewel de natuur wel uitnodigt voor een antwoord. Als je in de buurt bent kan je je er een uurtje vermaken, maar het is geen omweg waard.