Parfondeval ligt in het oosten van Picardië tegen de Champagne aan. Het dorp ligt in een typisch Noord-Frans landschap met heuvels en een agrarische uitstraling. Zoals een Frans dorp betaamt, ligt in het midden van Parfondeval de kerk waarvan de vormgeving verre van normaal is. Het gebouw doet namelijk meer denken aan een burcht dan aan een plaats voor spiritueel welzijn.

Voor veel mensen, zo ook voor ons, begint Frankrijk pas bij Bourgondië. Het noorden beschouwen we als niemandsland waar je als een soort rijstebrijberg door moet voordat je in Cocagne arriveert. Dit is voor een deel wel terecht, want dit deel van Frankrijk is niet altijd interessant, maar er zijn ook hier prachtige steden, kathedralen, landschappen en natuurlijk dorpjes.

Dat kan je natuurlijk wel zeggen, dat het interessant gebied is, maar dat wil nog niet zeggen dat je nu direct een week uittrekt om deze streek te bezoeken. Wij ook niet, maar vrienden van ons wel en na drie weken in het zuiden besloten we bij ze te gaan kijken en zo de vakantie met een paar dagen te verlengen. En dat viel niet tegen.

Landschap Aisne

Waar wij een saai gebied hadden verwacht, bleek dit helemaal niet het geval. Het glooiende landschap is bijzonder fraai, met leuke dorpjes, koeien en schapen. Vooral de sfeer sprak ons erg aan: het is hier rustig. Dit had duidelijk invloed op onze vrienden, want die waren uiterst relaxed, iets wat wij na een dag ook hadden overgenomen.

Rustig is het ook in Parfondeval. Het dorp in de Aisne ligt er netjes bij en het is duidelijk dat de bewoners hun best doen om hun woonplaats er zo goed mogen uit te laten zien. En dat is behoorlijk gelukt, het gras is uitstekend gemaaid en er staan overal bloemen, in de zomer tenminste. Het schijnt dat hier al sinds de elfde eeuw mensen wonen en dat het dorp een paar eeuwen later met de grond gelijk is gemaakt om geheel volgens een strak patroon weer op te bouwen. Of dit waar is, is nog maar de vraag, maar de huizen en straten zijn inderdaad recht en strak.

Vreemd is dat het dorp niet echt een centrum heeft. Wij konden geen winkel vinden, er is geen bakker en in de omgeving is er zelfs geen café of restaurant te vinden. Dat is eigenlijk wel jammer want het dorp nodigt wel uit om even lekker op een terras van een hapje en drankje te genieten. Er is wel een museum met landbouwattributen, maar die was tijdens ons bezoek gesloten. Dat wil niet zeggen dat er niets gebeurt, want bij ons bezoek in juli werd er druk gewerkt. De boeren waren druk met het hooi van het veld te halen, waardoor de straten werden bevolkt met enorme vrachtwagens. Daarnaast was het opvallend dat er veel huizen werden gerenoveerd, het dorp is verre van doods.

Kerk

Pronkstuk van het dorp is ongetwijfeld de kerk, Église St-Médard genaamd. Daarbij is duidelijk dat het gebouw niet alleen is gebouwd voor het zielenheil. De kerk is opgetrokken uit baksteen en is bijzonder stevig gebouwd. De entree met zijn twee torens en schietgaten doet meer denken aan een donjon van een kasteel, dan een portaal van een kerk.

Dit is natuurlijk geen toeval. De kerk is gebouwd in de zestiende eeuw en toen had de streek nogal last van plunderende bendes. De kerk was in die tijd één van de weinige stenen gebouwen in het dorp en werd zo gebouwd dat de bewoners bij naderend onheil een veilig heenkomen konden zoeken. Als je door de streek rijdt, zie je wel meer van dit soort kerken. Er is zelfs een route touristique die je langs de vechtkerken leidt waarvan die van Parfondeval wellicht de mooiste is.

Interieur kerk

De militaire functie van de kerk heeft ook invloed op het interieur. Waar normaal een kerk een grote deur heeft, kom je hier binnen door één van de twee kleine deuren, waarna je terechtkomt in het voorportaal. Hierna kom je in de eigenlijke kerk. Deze ruimte heeft niet de bekende kruisvorm, maar die van een rechthoek, net als de vroeg christelijke basilieken in Italië. De zijkanten hebben wel een verlaagd dak, zodat het toch iets weg heeft van een kerk.

In de kerk is veel gebruik gemaakt van hout, zowel voor het meubilair, als voor zuilen en plafond. Dat geeft de kerk, alsmede door de bakstenen, een bijna gezellige sfeer. Je moet toch wat als je met het hele dorp dagen moet schuilen. Ook bijna alle beelden zijn van hout en sommige zijn een goed voorbeeld van fraai vakmanschap.

Tempel

Naast deze katholieke kerk staat er in Parfondeval nog een kerk. Het betreft hier een protestant exemplaar. Om de niet wetende toerist op het verkeerde been te zetten, staat deze in het dorp aangegeven als tempel. Wij leefden dan ook even in de veronderstelling dat het hier een Romeins gebedshuis betrof en waren dan ook een beetje teleurgesteld dat het hier een negentiende-eeuwse kerk betrof.

Tegenvallende kerk of niet, de geschiedenis is wel interessant. De godsdienstoorlog was in Frankrijk in de zestiende eeuw geëindigd in een remise en deze werd geregeld in het Edict van Nantes. Hierin werd de godsdienstvrijheid van de Fransen geregeld. Lodewijk XIV dacht daar echter anders over en herriep dit edict waardoor de protestanten, ook wel hugenoten genoemd, vogelvrij werden verklaard. Ook de hugenoten in Meaux, ten oosten van Parijs, moesten hun boeltje pakken en vluchten. Zij vonden uiteindelijk onderdak in Parfondeval, waar de katholieken accepteerden dat er nu eenmaal verschillend werd gedacht over het geloof.

Veel andere hugenoten vluchtten naar Nederland en dat heeft de Republiek geen windeieren gelegd. Deze protestanten beschikten namelijk over een uitgebreid economisch netwerk, waardoor Nederland een nieuwe economische impuls kreeg. Wie in Nederland een Franse achternaam heeft, weet bijna zeker dat zijn voorvaderen hugenoten waren.

In de omgeving van Parfondeval

In de omgeving is voldoende te zien en te doen om het hier een weekje vol te houden. Reims met zijn mooie kathedraal ligt op een uurtje en dat geldt ook voor Laon. Historisch gezien is ook de Chemin des Dames interessant. Ceasar, Clovis en Napoleon hebben hier sporen achtergelaten, die vervolgens in de Eerste Wereldoorlog (1917) geheel werden weggevaagd.

Hier startte het Franse leger namelijk een enorm offensief, waarbij voor het eerst ook tanks werden ingzet. Het werd een zeer bloederige strijd dat eindigde in een totale mislukking, waarna het moraal van de Fransen ver onder het vriespunt daalde. De Chemin de Dames is na Verdun de plek waar de meeste Franse soldaten in deze nare oorlog sneuvelden. Een groot deel van de soldaten weigerde nog te vechten en het duurde daarom een jaar voordat de Fransen weer ten aanval gingen.