Noyers sur Serein ****Sfeervol dorp in Bourgondische landschap
Noyers is voor een dorp redelijk fors. Tot nu toe heb ik geen grotere ‘plus beaux village’ bezocht. Dat vinden ze daar in Bourgondië zelf ook want ze noemen zichzelf ‘Ville de Noyers’, een stad dus. Gezien de gebouwen (grote kerk!) en de geschiedenis van de plaats is dat ook wel te begrijpen. Aan de andere kant kan je een nederzetting van nog geen 700 inwoners echt geen stad noemen.
Het eerste wat opvalt als je Noyers nadert, zijn de prachtige stadspoorten waardoor je het dorp binnenkomt. Deze vormen een onderdeel van de ommuring van het dorp die het ooit beschermde. Naast de muur stroomt rivier de Serein die aan drie kanten Noyers omringt, net als bijvoorbeeld Cohors dat ook heeft. De rivier en de muur tezamen, maakten van het dorp een onneembare vesting. Te meer daar de enige toegang over land werd beschermd door een groot kasteel dat boven op een flinke heuvel stond met nogal steile hellingen. Over het kasteel lees je later meer.
Noyers ligt prachtig aan de rivier de Serein die het dorp aan drie kanten omringt.
Wij bezochten Noyers in de eerste week van mei. Het weer was niet al te best, maar gelukkig was het gedurende de uren dat we het dorp bezochten net droog. Dankzij al dit water stond het dorp vol met bloemen en bloeiden de blauwe regen er rustig op los. De bevolking leek net wakker te worden van een lange winterslaap en maakte zich op voor een nieuw seizoen met toeristen. In de straatjes en op de pleintjes liepen hier en daar wat toeristen, maar verder was het rustig en konden wij de auto makkelijk bij de kerk parkeren. Ik denk dat dit in de zomer wel anders is en dan zul je de auto buiten de muren moeten zien kwijt te raken.
Het centrum kent een doolhof van kleine straatjes, pleintjes en steegjes met prachtige oude vakwerkhuisjes en mooie arcaden. Er is zelfs een klein museum met lokale volkskunst en een ruimte waar de plaatselijke kunstenaars hun werk tonen. Helaas was het dicht bij ons bezoek.
De inwendige mens hoeft zich hier nooit te vervelen, want het dorp bezit redelijk wat eethuisjes, brasserie’s en restaurantjes. Aangezien het midden in een goed wijngebied ligt, zit het met het drinken ook wel snor. Wij kozen ervoor om te picknicken aan de oever van de rivier, maar na bestudering van de menukaarten hadden we hier toch wel spijt van. Je kan in Noyers volgens mij prima eten!
Het centrum van het dorp heeft veel sfeervolle straatjes en steegjes.
De huizen zijn van het type vakwerk die je wel meer in het noordelijke gedeelte van Frankrijk tegenkomt. Ze zijn bijzonder oud, sommige uit de vijftiende eeuw, en veel zijn rijk versierd met houten beelden. De mooie huizen laten de rijke geschiedenis van het dorp zien. In de late middeleeuwen ontwikkelde Noyers zich tot een marktplaats voor wijn en andere landbouwproducten. Het jaarlijkse truffelfestival in November is daar nog een voorbeeld van.
Genoeg te doen in de zomer
In de zomer is het alles behalve een saaie boel in het dorp. In juni zijn er brocante markten waar ook professionele handelaren op afkomen. Je zou daar zomaar wel iets bijzonders kunnen scoren. In juli is er een muziekfestival en in de eerste week van augustus wordt dit nog eens dunnetjes overgedaan.
Volgens verschillende reisgidsen moet het dorp na zonsondergang bijzonder mooi zijn, dankzij de sfeervolle verlichting. Wij hebben dat helaas niet meegemaakt.
Na een bezoek aan het centrum is een wandeling langs de oostelijke kant van het dorp de moeite waard. De rivier de Serein loopt hier vlak langs het dorp en er staan nog een aantal oude torens van de muur. Aan de andere kant van het water is een weide waar, toen wij er waren, net een koe een kalfje had geworpen. Na een half uurtje kon het jonge beest na zware aanmoedigingen van zijn moeder op vier poten staan en besloten wij door te lopen.
Ruïne
Aan het einde maakt de straat een scherpe bocht en voert je weer het centrum in. Als je een beetje condititie hebt, is het raadzaam om rechtdoor te lopen waar een soort bospad loopt. Na ongeveer 200 meter zie je aan je linkerhand een steile trap die je naar de ruïne van het kasteel brengt. Dit is een behoorlijke klim op een trap van houten bielzen. Als je je tijd neemt, is het voor iedereen zonder rollator te doen, al kan het bij nat weer behoorlijk glad zijn.
De werkplaats bij de opgravingen van het kasteel.
Boven vind je een overblijfsel van het kasteel. De boel zit voor een groot deel nog in de grond en er wordt nog druk gegraven en gerestaureerd. Toen wij er waren was er niemand, maar niets was afgesloten. Er stonden hier en daar wel bordjes ‘interdit’, maar verder konden we de werkplaats van de archeologen en restaurateurs goed bekijken. Leuk! Naast de eerste verdedigingsmuur stonden grote brokken steen waar half afgemaakte beelden waren uitgehakt.
Dat er nog veel werk aan de winkel is bij deze opgravingen is duidelijk te zien als je verder naar boven klimt. Waar ooit het donjon, het hart van het kasteel, stond, heerst nu het bos. Het loont om hier toch even verder te lopen, want aan de andere kant van de heuvel zijn een aantal prachtige uitzichtpunten over het dorp en de omgeving.
Ideale overnachtingsplek
Noyers ligt in het noorden van Bourgondië en op een klein kwartier van de A6, beter bekend als de Route du Soleil. Het is eigenlijk de perfecte stopplaats als je via Parijs naar het zuiden rijdt, op zo’n 700 kilometer van Amsterdam. Noyers is een flink dorp met genoeg restaurantjes en leuke hotelletjes of chambres d’hôtes. Dus heren: als je je geliefde echt wilt verrassen, plan dan hier je tussenstop naar het zuiden, ze zal de rest van de reis uit je handen eten.
Als je wat langer in Bourgondië wilt blijven, is Noyers een prima uitvalsbasis. In het dorp vind je een bakker, een slager en maar liefst twee supermarkten. Vooral de slager zag er bijzonder hoopvol uit. Denk bij de supermarkten niet aan hypermarches, maar ze hebben wijn, bier en frisdrank. Genoeg om te overleven.
Als je bij de Ruïne doorloopt kom je op een prachtig uitzichtpunt.
Bij één van de supermarktjes staat een tafeltje met stoeltjes op het smalle stoepje voor de deur. Tijdens ons bezoek namen daar drie Australische toeristen verwachtingsvol plaats. Mijn zoon en ik moesten er wel om gniffelen toen we het winkeltje binnengingen. Tot onze verbazing moesten wij wachten voor het afrekenen, omdat de bazin druk bezig was met koffie serveren. Buiten troffen we de tegen de jetlag vechtende toeristen genietend achter hun kopje Senseo aan.
Overnachten is mogelijk in de verschillende hotels, chamdres d’hotes of gîtes. Wij bezochten Noyers begin mei en toen waren er nog genoeg accomodaties vrij. Dat zal in de zomer wel anders zijn, dan zal je moeten reserveren. Er is ook een kleine camping, type manucipal. Hier geen glijbanen, animatie of luxe toiletblokken, maar wel karakter, rust en waarschijnlijk een lage rekening.
Video van Noyers sur Serein
Beelden van Noyers sur Serein
E-Magazine Bourgondië
In bezit een ereader of tablet? Download dan het E-Magazine over Bourgondië. Deze lees lekker je op je vakantieadres en ontdek je mooiste dorpen en leukste plekken.
Evenementen in Noyers sur Serein
Kaart van Noyers sur Serein en omgeving
Les plus beaux villages de France weergeven op een grotere kaart
In de buurt van Noyers sur Serein
Carennac: dorp bij de Dordogne met alles erop en eraan ****
Het kloosterhof is half romaans en half gotisch.
Klooster
Carennac is ontstaan in de elfde eeuw rondom een priorij van de orde van Cluny, die nog steeds, tegen een klein bedrag, te bezoeken is. Helaas is het niet helemaal ongeschonden uit de geschiedenis gekomen. Tijdens de honderdjarige oorlog was deze streek lang het strijdtoneel en ook Carennac is in deze tijd niet aan het geweld ontsnapt. Het klooster werd voor een groot deel verwoest en na deze strijd in de vijftiende eeuw herbouwd en uitgebreid.
Vier eeuwen later moest het klooster het ook tijdens de Franse Revolutie ontgelden en raakte zwaar beschadigd. Toch maakt met name het kloosterhof het dorp de moeite waard om te bezoeken. In de kapittelzaal is nog een mooie grafligging van Jezus te zien waar de emotie van de hoofdrolspelers vanaf spat. Zeker even gaan kijken daar dus.
Kerk Saint Pierre
In het midden van de timpaan zit Jezus op zijn troon met daar omheen de evangelisten en de apostelen.
Naast het klooster herbergt Carennac het mooie Romaanse kerkje Saint Pierre uit de elfde eeuw. Kijk voordat je naar binnen gaat even omhoog, want boven de deur bevindt zich een prachtig timpaan uit de twaalfde eeuw. Het stelt een twaalfde-eeuwse kijk op de eindtijd voor, waarbij Jezus met de bijbel in zijn hand als koning wordt afgebeeld.
De huizen in Carennac zijn opgetrokken uit amberkleurig natuursteen en dat geeft het dorp een aangename sfeer. Ook het Château des Doyens is gebouwd met deze steen. Hier vind je een museum over de omgeving. Door gebrek aan tijd hebben wij het niet bezocht maar zo’n plaatselijk museum is in Frankrijk altijd aardig.
Een andere attractie die wij hebben gemist, zijn de kano’s. Aan het oostkant van het dorp ligt een startpunt en in de zomer is dit een uitstekend vermaak.
In de omgeving van Carennac
In de buurt van Carennac is genoeg te zien en te doen. Op nog geen tien kilometer van het dorp ligt de Gouffre du Padirac. Dat is één van de mooiste grotten van Frankrijk, waar je met een bootje op een ondergrondse rivier kan varen. Iets verder ligt het bekende bedevaartsoord Rocamadour prachtig aan de rivier de Lot.
Mooie dorpen zijn er rondom Carennac genoeg te vinden. Dit land is echt een walhalla voor liefhebbers. Op een steenworp afstand liggen Autoire, Turenne en Loubressac. Iets verder naar het noorden rijden is Colloges-le-Rouge en in het westen liggen Domme en La Rogue-Gageac. Genoeg te zien dus!
Rogier SwagermanDe kastelen langs de Loire
Wie aan een leven in Frankrijk denkt, ziet zichzelf al snel op het terras van een kasteel achter een goed glas wijn. En het is waar, in Frankrijk staan heel veel kastelen, van bouwvallen uit de tiende eeuw tot negentiende-eeuwse luxueuze lustoorden. Het bekendste kastelengebied is de Loire. Hier staan niet alleen heel veel kastelen, […]
Villefranche de Conflent: stevige vesting in het ruige landschap van de Pyreneeën ***
Militair bouwmeester; Vauban
Vanzelfsprekend heeft Vauban ook in Frankrijk veel gebouwd. Met een beetje verstand van vestingbouw kan je met een gerust hart bij het naderen van een onbekende vesting in Frankrijk qausi-nonchalant tegen je vrienden vertellen dat Vauban het heeft gebouwd. Negentig procent kans dat je gelijk hebt,
en hiermee zal jouw aanzien binnen het reisgezelschap tot grote hoogte stijgen. Enige vereiste is dat je een vesting uit de achttiende eeuw moet kunnen herkennen. Als je dan niet kan, is het verstandiger je mond houden. Maar met een beetje oefening heb je het zo onder de knie.
Ook Villefranche de Conflent is door deze Vauban onder handen genomen. De dominante muren die het complete stadje aan het zicht van de naderende toerist onttrekken, zijn van zijn hand. Deze muren wekken onmiddellijk de nieuwsgierigheid. Wat bevindt zich achter deze muren? Je verwacht een enorme vesting in vorm van kazematten, kazernes en andere militaire gebouwen. Maar niets van dat alles. Achter de hoge m
uren ligt een gezellig dorpje verscholen met leuke winkeltjes, boetiekjes, fijne restaurantjes en terrasjes. Als je eenmaal binnen bent, verraadt alleen het strenge stratenpatroon de militaire oorsprong van de nederzetting.
Natuurlijk is het mogelijk om de muur te beklimmen en dan wordt ook de leeftijd van het stadje duidelijker zichtbaar en met een beetje goede wil kan je de geschiedenis ervan lezen. De muur omvat namelijk twee galerijen onder elkaar. De onderste dateert uit de elfde eeuw, de tweede is gebouwd voor Vauban, achttiende eeuw dus.
Fort Liberia
Naast de hoge muren van het stadje zelf heeft Vauban aan de andere kant van de rivier de Têt een grote burcht gebouwd: Fort Liberia. De kanonnen van deze burcht gaven de Fransen de complete controle over de nauwe vallei die aan alle kanten is omgeven door hoge bergen. Om de logistiek te verbeteren, besloot Napoleon III in de negentiende eeuw tussen het stadje en de burcht een tunnel te graven, een uitdagend plan. Resultaat is een lange tunnel met bijna duizend treden. Het lag eigenlijk in de planning om de tunnel onder de rivier te laten gaan, maar dat werd financieel toch echt te gortig.
Het Fort Liberia ligt hoog boven het stadje. Een lange tunnel verbindt de burcht met het centrum.
Wie over een goede conditie beschikt kan de tocht omhoog door de tunnel nog altijd maken, maar je kan je ook met een 4×4 naar de burcht laten vervoeren om vervolgens via de tunnel naar het stadje af te dalen.
Grotten
Villefranche de Conflent herbergt nog meer ondergrondse schatten. In een straal van vijfhonderd meter liggen namelijk maar liefst drie grotten. Twee daarvan zijn in het dorp toegankelijk en in één van de grotten zijn sporen van prehistorische bewoning gevonden. De vallei is dus al heel lang bewoond. In de grotten worden in de zomer ’s avonds concerten gegeven. Dat lijkt mij een unieke ervaring.
Kerk
Tot slot is er natuurlijk een kerkje te vinden.
Het is in dit geval een Romaans exemplaar uit de twaalfde en dertiende eeuw. De buitenkant heeft een klassieke vorm die je in veel dorpen en steden in de Villespir tegenkomt. De portalen zijn zeer fraai en het interieur is redelijk druk versierd met allerlei altaarstukken, zijkapelletjes en een in mooi wit aangeklede Madonna. Dat geeft mij altijd het aangename gevoel dat ik zeer zuidelijk ben.
In de omgeving
Kapiteel van het kleine kerkje.
Villefranche de Conflent ligt in een streek waar voldoende te doen is. Erg leuk is een ritje in de Train Jaune (gele trein). Deze kleine trein rijdt over een spoor van ruim 60 kilometer en bereikt in Bolquère bijna een hoogte van 1600 meter. Dat is het hoogst gelegen treinstation in Frankrijk. In de zomer rijdt deze trein, speciaal voor toeristen, zonder dak en dan heb je mooi uitzicht. Helaas begon het op de dag dat wij de streek bezochten enorm te regenen, niet echt een goed idee om je in een cabriolettrein te verplaatsen.
Het parcours eindigt in Mont-Louis, een vestingstadje waar Vauban de muren heeft getekend. Nu herbergt het stadje nog altijd een opleidingscentrum voor para’s. Naast deze historische militaire monumenten is een enorme zonneoven te bezoeken die in 1949 werd gebouwd. Daarmee is het de oudste van de wereld en een voorbeeld van alle andere installaties die later zijn gebouwd.
Tot slot zijn er in de directe omgeving van Villefranche de Conflent maar liefst drie andere Plus Beaux Villages de France te vinden: Eus, Evol en Mosset. Wat een weelde daar.
Mortemart: dorp in de Limousin met twee kloosters *
In de Middeleeuwen lag het dorp in de Limousin lang in de frontlijn van de Honderdjarige oorlog. De Engelse koning vond dat hij recht had op de Franse troon, maar de Franse koning dacht daar toch anders over. Gevolg was een oorlog die maar liefst honderd jaar zou duren. De Engelse koning had het zuidwesten van Frankrijk stevig in handen, terwijl de machtsbasis van de Franse vorst Parijs en omgeving was. Logisch dat de gevechten vaak in de Limousin plaatsvonden.
Voor wie er oog voor heeft, zijn de gevolgen van dit geweld na zeshonderd jaar nog altijd te zien. Of eigenlijk niet te zien. In Mortemart stond ooit een machtig kasteel die de omgeving beheerste. Die is er nu niet meer al kan je in het dorp nog altijd de resten van de burcht zien.
Klooster en kerk
Het kerkje van Mortemart.
Opvallend voor zo’n klein dorp is de aanwezigheid van twee kloosters. Het augustijnenklooster stamt uit de veertiende eeuw en ligt naast de kerk. Helaas is het klooster niet te bezichtigen. De kerk wel en die is een bezoek waard. De klokkentoren is opvallend met zijn vreemde spits. Binnen vind je een mooi altaar uit de barok. Bijzonder zijn de koorbanken die zijn uitgevoerd met een puik kunstje houtsnijwerk. Dat is altijd mooi om even goed te bekijken. Tegenover de weg staat een karmelietenklooster. Leuk is dat je hier kan overnachten.
Het dorp heeft verder fraaie huizen die zijn opgetrokken uit graniet. Op het dorpsplein staat een grote houten overkapping waar vroeger de markt onder werd gehouden. Daarnaast een terras waar je rustig het kalme dorpsleven kan observeren onder het genot van een gekoeld glas rosé, geen slecht idee natuurlijk.
Met Mortemart is niet zoveel mis, maar een bezoek aan dit dorp zal zeker niet je hele leven bij je blijven. Naast de twee kloosters en de kerk is het niet echt bijzonder en ook het landschap is niet spectaculair hoewel de natuur wel uitnodigt voor een antwoord. Als je in de buurt bent kan je je er een uurtje vermaken, maar het is geen omweg waard.
Curemonte: dorp met twee kastelen **
Eén van de kastelen van Curemonte.
Graanbeurs
In Curemonte is echter weinig terug te vinden uit deze tijd. Gelukkig is er veel uit latere eeuwen wel blijven staan en hoewel wat jonger is het nog steeds redelijk oud. Zo is er een prachtige graanbeurs uit de zestiende eeuw te vinden. Hier werd eeuwenlang het graan uit de omgeving verhandeld. Deze graanhal is een duidelijke aanwijzing van de economische rol die Curemonte in de regio heeft gespeeld. Dat is natuurlijk leuk om te weten, maar de oude bas-reliefs die hier zijn te vinden, zijn leuker voor het oog. Het zijn er twaalf en stellen het leven van Jezus voor.
Oude huizen
Wij bezochten Curemonte op een mooie dag in mei. Het zonnetje scheen na dagen van regen en de natuur vierde die dag één groot feest. Het gras leek groener en de bomen bloeiden alsof hun leven er vanaf hing, wat natuurlijk ook zo was. Bovendien rook de hele streek heerlijk. Het rook naar het opdrogen van de regen in de warme voorjaarszon.
Met geopende ramen naderden we het mooie dorpje waar de twee kastelen bovenuit staken. Eenmaal in het dorp werden we aangenaam verrast door de prachtige straatjes met hun mooie historische huizen. De kerk heeft een toren waarin je de bellen ziet hangen, wat al heel zuidelijk aandoet. Binnen vind je drie bijzonder altaarstukken.
De entree van de kerk in Curemonte.
Kastelen
De twee kastelen lijken aan elkaar te zijn gesmolten. Toch is dat niet het geval. De oudste van de twee heeft vierkante torens en heet Chateau Saint Hilaire. Het is in de viertiende eeuw gebouwd. Chateau des Plas is twee eeuwen later gebouwd en heeft ronde torens. Je kan er fijn wandelen en als je iets uit het dorp loopt, tref je een oriëntatietafel, iets wat je wel meer ziet in Frankrijk. Een prima plek om de lunch te nuttigen en te genieten van het uitzicht.
Het dorp herbergt een aantal grote huizen die rijkelijk zijn voorzien van allerlei versieringen. Sommige zijn zo groot dat je beter kan spreken over kastelen dan van huizen.
De beroemdste inwoner van Curemonte is Colette. Een schrijfster/ journaliste die in de Tweede Wereldoorlog in het dorpje woonde en daar een aantal vrolijke romans schreef. Dat deed ze om de Fransen een beetje op te vrolijken tijdens deze donkere tijd in de twintigste eeuw.
Tournemire: stoer kasteel aan een prachtig dal **
Het kasteel in Tournemire doet denken aan enorm schaakstuk.
Opvallend is dat het kasteel, ondanks de roerige tijden, nog geheel in de staat is zoals het in de veertiende eeuw is gebouwd. Om het comfort wat te verhogen is er in de achttiende eeuw een vleugel bijgebouwd volgens de toenmalige smaak, Lodewijk XV-stijl dus.
Château d’Anjony is na twee uur ’s middags te bezichtigen. Helaas waren wij er ’s ochtends dus wij zijn niet binnen geweest. Dat is wel jammer, want het ziet er van buiten zeer spannend uit en ik ben echt benieuwd hoe de kamers er binnen uitzien. Naast de kamers zijn er in het kasteel prachtige Vlaamse wandkleden te zien. Aangezien we vaak in de buurt zijn, zal een bezoek er nog wel van komen.
Hoewel het kasteel een echte eye-catcher is, heeft Tournemire meer te bieden. Als je aankomt doe je er goed aan om de auto te parkeren op de parkeerplaats voor het dorp. Je maakt dan een mooie wandeling door het dorp naar het kasteel waarbij je kan genieten van de mooie huizen en het prachtige uitzicht op het dal.
Het kerkje in Tournemire is uiterst charmant.
Het dorp Tournemire
Zoals in elk bergdorp in de Auvergne staat er op het centrale plein een fontein. Daar vlakbij vind je de robuust gebouwde kerk die in de twaalfde eeuw is gebouwd. Net als de rest van de huizen in het dorp is deze gebouwd van rood vulkaansteen. De inwoners doen echt hun best om hun mooie dorp er goed uit te laten zien. Bij ons bezoek in het begin van mei stond het vol met bloemen, dat maakt een bezoek toch altijd net iets leuker.
Naast de kerk vind je in het dorp nog een heus museum: Les automates de Gilles Million. Het gaat om een uitstalling van gereedschappen van oude ambachtslieden, altijd leuk bij een regenachtige middag. Helaas was het gesloten in mei en dat gold ook voor de herberg tegenover het museum.
Vulkanen van de Cantal
In het gehele dorp heb je schitterend uitzicht over het brede dal. De bergen zijn gevormd door een enorme vulkaan van 3.000 meter hoog. In het museum over vulkanen in Aurillac leerden we dat er ooit een berg stond van 27 kilometer hoog, maar dat is wel heel hoog en ook heel lang geleden. Het ding was in ieder geval explosief en is ook redelijk recent, ongeveer 100.000 jaar geleden, nog ontploft. Hoewel de vulkaan is gedoofd rommelt het nog geregeld onder de grond in de Cantal.
Doorkijkje naar het gletsjerdal.
De vallei waarin Tournemire ligt is echter niet gemaakt door vulkanen, maar door een gletsjer. Door de hoogte krijgt de Cantal in een ijstijd zijn eigen ijskap met bijbehorende gletsjers en één daarvan heeft het dal in de vulkanische rotsen bij Tournemire uitgesleten. Resultaat is een mooi afgerond dal in een U-vorm.
Wandelen
Wandelen kan je natuurlijk heerlijk in het dorp, maar als je wat langer wilt wandelen kan je Tournemire prima als startplek gebruiken voor een tocht door de ruige natuur van de Cantal.
In de omgeving
De afstanden in de Cantal zijn enorm. Wij komen er veel en zijn iedere keer toch weer verbaasd hoeveel kilometers we na een week hebben gereden. Even boodschappen in het volgende dorp? Je bent zo zeventien kilometer verder. Toch liggen er een aantal interessante plaatsen in de buurt van Tournemire. Salers, een ander ‘Plus Beaux Village’ ligt redelijk dichtbij. Aurillac, de hoofdstad van de Cantal, ligt ook niet ver weg. En als je toch aan het rijden bent, dan mag je de Puy Mary niet missen. Zeker niet als je de Pas de Peyrol pakt, een indrukwekkende route naar de toppen van de Cantal.
Turenne: unieke combinatie van burcht met omgeving ***
De burcht van Turenne is al vanaf kilometer ver te zien.
Turenne ligt op, of eigenlijk rondom, een 320 meter hoge heuvel precies tussen de Perigord, de Limousin, de Quercy en de Auvergne. Je kan dus spreken van een goede strategische ligging en bovenop de heuvel is dan ook een kasteel gebouwd die als onneembaar in de boeken staat. Helaas is het kasteel onder Lodewijk XV vernield maar er staan nog twee torens en er is een mooie Franse tuin.
Henri de La Tour
De beroemdste bewoner van het kasteel van Turenne is ongetwijfeld Henri de La Tour d’Auvergne. Wie heel goed heeft opgelet tijdens de geschiedenisles weet dat deze edelman een sterke link heeft met Nederland. Dat begon al tijdens zijn geboorte want hij is de kleinzoon van Willem de Zwijger. Zijn moeder was Elisabeth van Nassau en een dochter van de vader des vaderlands.
Henri, een bekwaam militair, was toch meer Fransman dan Hollander. Hoewel hij zijn militaire loopbaan begon in de Republiek, trad hij in 1630 in dienst van het Frankrijk van Lodewijk XIV. De Zonnekoning had niet veel op met het steenrijke landje en zocht voortdurend naar een reden om de Republiek aan te vallen. In 1672 was het zover, de Fransen vielen de Nederlanden binnen en het was Henri Turenne die het brein was achter deze invasie die aanvankelijk zeer goed uitpakte voor de Fransen. Door slim optreden kon Willem II Holland toch nog net uit handen houden van de Zonnekoning.
De Tour d’Horloge van het kasteel.
Mooi kerkje
Terug naar het dorpje. Zoals ik al eerder schreef bezochten wij Turenne op een mooie zonnige dag in mei. De natuur genoot van de warmte van de voorjaarszon en verwende ons met prachtige kleuren en geuren van de bloesem.
Turenne lag er op zijn mooist bij maar niemand had het door. Buiten een Frans gezin met kinderen en wij was er niemand die van de schoonheid genoot. En dat maakt het allemaal veel mooier; Frankrijk is op zijn mooist begin mei!
De binnenkant van de kerk in Turenne is mooi licht en hangt vol met schilderijen.inderen was het dorp compleet uitgestorven. Helaas was het kasteel dicht. Dat was wel jammer, want vanaf de hoge torens moet het uitzicht op de omgeving geweldig zijn. Daarbij kan je in de prachtige tuin ook redelijk goed eten terwijl je van het uitzicht geniet.
Gelukkig was de kerk wel open en we troffen er een enthousiaste koster. Met veel elan vertelde hij de geschiedenis van het dorpje en de kerk in het bijzonder. Het is een flinke kerk voor zo’n dorp en vooral de binnenkant is het bekijken waard. De kerk ademt een prettige atmosfeer en er hangen interessante schilderijen. De koster had er een heel verhaal over, maar ik weet niet meer precies wat hij vertelde omdat het al een paar jaar geleden is dat we het dorpje bezochten. Wat ik nog wel weet, is dat hij bijzonder trots was op één van de gebrandschilderde ramen. We hebben er een foto van genomen. Duidelijk was wel dat het dorpje in het verleden belangrijk was. Het is altijd een genot om zo in een kerk te worden ontvangen.
De zuidelijke poort in Turenne
De kerk staat zo’n beetje halverwege tussen het kasteel en het dorp. De huizen in Turenne zijn van het bekende type vakwerk. Deze staan in schilderachtige straatjes die worden aangevuld met hier en daar een poort. Het hele dorp vormt een prachtige combinatie met de omgeving.
Turenne ligt niet ver van de A20 en je kan het dorp dan ook prima bezoeken als je op doorreis bent.
In de omgeving van Turenne
Ongeveer zeven kilometer van Turenne vandaan vind je de Gouffre de la Fage. Wij zijn er niet geweest maar deze grot moet een geweldige entree hebben. Onder de grond zijn er natuurlijk de bekende zalen die mooi zijn aangelicht, een rondwandeling en een parcours voor kinderen. Ze hebben er wat van gemaakt.
Domme: mooi dorp met kerk, kasteel en grot aan de Dordogne ***
Domme heeft een prachtig terras dat hoog boven de Dordogne uitsteekt, een prima plek voor een kleine lunch.
De grot zelf is de moeite waard, niet groot maar wel mooi met veel stalagmieten en -tieten. De gids is charmant en spreekt ook Engels, al moet je haar daar zo nu en dan wel aan herinneren. Ach, Frans is ook goed natuurlijk.
Leuk is het bordje aan het begin van de grot dat aangeeft dat onhandelbare kinderen niet welkom zijn. Minder leuk is dat bij de uitgang van de grot wel een lift is, maar dat deze het niet doet. Je moet dus zelf naar boven klimmen op de trappen. Zeker te doen, maar ik had wel wat te doen met de oude Engelse dame in de groep. Later zagen we haar door het dorpje lopen, ze heeft het dus gehaald!
Het dorpje zelf is authentiek en heeft mooie uitkijkplekken over de Dordogne. Er is bij de uitgang van de grot een kleine speelplaats. Een perfecte plek om de kinderen te laten spelen en zelf lekker een stokbroodje met kaas te nuttigen. Deze haal je bij de bakker op het centrale plein, dus voordat je de grot in gaat.
Op het plein bevindt zich ook een museum, maar daar zijn we niet in geweest. De hoofdstraat begint ook vanaf het plein en barst van de winkeltjes met plaatselijke producten, toeristische prullaria en leuke kunstige objecten.
Dat doet het altijd goed bij de Nederlandse toeristen en de plaatselijke bevolking pikt zo ook een graantje mee.
Tot slot heeft Domme natuurlijk een burcht. Best een mooie, die al half tot een ruïne vervallen is. Wie een nieuw kasteel wil zien moet maar naar de Efteling. Het kasteel is wel compleet met een gevang waar de Tempelier ridders hun namen in de muren hebben gekrast. Dat geeft het geheel toch een historische dimensie.
In de omgeving
In de buurt van de Dordogne rijgen ze de mooie dorpen achter elkaar. Een paar kilometer stroomafwaarts vind je bijvoorbeeld al La Roque Gageac.
De ingang van de grot ligt midden in het dorp op het centrale plein.
Iets oostelijker ligt Sarlat, een van de mooiste steden van Frankrijk. Maar ook de Lot is niet ver weg en daar ligt Saint Cirq Lapopie, volgens de Fransen zelf het mooiste dorp van hun land. En wie na het bezoek van de grot in Domme de smaak te pakken heeft, kan zijn hart ophalen in deze streek. Vooral Gouffre de Padirac is een absolute aanrader!
Saint Cirq-Lapopie: hooggelegen dorp langs de Lot ****
Het dorp ligt hoog boven de rivier, ik schat toch zo’n 60 meter. We reden langs het dorp zodat we het goed konden aanschouwen, mijn reisgenoten dan want ik moest sturen. Twee bochten later was er zowaar een vrij smalle brug waar je de rivier oversteekt en de klim naar het dorp begint.
Saint Cirq-Lapopie ligt overdreven mooi op een hoge rots aan de Lot.
Parkeren doe je aan de andere kant van het dorp. De weg leidt je hoog langs het dorpje, waardoor je goed zicht op hebt. De parkeerplaats ligt een paar bochten verder, waardoor je even het gevoel krijgt dat je te ver rijdt. Je zal dus een stukje terug moeten wandelen naar het dorp en dat is helemaal niet erg want vanaf de parkeerplaats heb je wederom een prachtig panorama op het plaatsje.
Geschiedenis
De vallei van de Lot is waarschijnlijk één van de oudste bewoonde gebieden van Europa. De grotten van Pech Merle liggen bijna letterlijk om de hoek. Het is niet bekend hoe lang deze plek al bewoond wordt, maar het is aannemelijk dat deze plek al in de prehistorie bewoond was.
Cirq-Lapopie ligt op een zeer strategische plek en met een paar wel geplaatste muren en torens was het goed te verdedigen tegen allerlei schurken en invallende koningen. Dat ondervond ook de Engelse koning Richard Leeuwenhart, toch een aardige krijgsheer, die het plaatsje probeerde te veroveren in 1199.
Het dorp heeft gezellige straatjes met leuke winkeltjes.
Een paar eeuwen later lag het dorpje in de vuurlinie tijdens de Honderdjarige oorlog tussen Engeland en Frankrijk. Het wisselde geregeld van eigenaar en de La Porte des Anglais wijst nog naar deze tijd. Ook tijdens de godsdienstoorlogen die Frankrijk in de zestiende eeuw teisteren is Saint Cirq-Lapopie een frontstad.
Ambacht
Tot in de negentiende eeuw ontwikkeld het dorp zich als regionaal centrum van het ambacht houtdraaien. Dankzij de grote wijngebieden stroomafwaarts was er een grote vraag naar houten vaten, persen, kraantjes en allerlei andere houten gereedschap. Nu is er nog één houtdraaier in het dorp actief.
Kunstenaars
In de eerste helft van de twintigste eeuw raakte het dorp in verval maar daar kwam verandering in toen na de Tweede Wereldoorlog zich een aantal kunstenaars in Saint Cirq vestigde. Zo woonde Man-Ray hier een tijdje. De creatieveling restaureerde bijna alle huizen en maakte het dorp eigenlijk zoals het nu is.
De straatjes
Het dorp is geheel autoloos en dat maakt het prettig om door de straatjes te zwerven. Het dorp telt talloze galeries en leuke winkeltjes. Wij zijn niet zo heel erg van de winkels, maar het is aan te raden om bij een paar van deze winkels naar binnen te gaan. Het zijn bijna allemaal prachtige pandjes die ook van binnen de moeite waard zijn. Naast de winkels en de onvermijdelijke restaurants is er een museum gevestigd in het Maison de la Fordonne waar de geschiedenis van Saint Cirq wordt verteld.
De kerk van Saint Cirq-Lapopie.
Kasteel
Naast de Office de la Tourisme loopt een weg naar de burcht. Als je hier omhoog klimt kom je op het hoogste punt van het dorp en heb je een prachtig uitzicht over de rivier. De kerk is uit de zestiende eeuw en ziet er versterkt uit. Bij warm weer is het binnen heerlijk koel en kan je van de barokke beelden genieten.