Saint-Guilhem-le-Désert ****Kloosterdorp uit de negende eeuw
Saint Guilhem le Désert is gebouwd rond een abdij die in het begin van de negende eeuw is gesticht door één van de ridders van Karel de Grote. En niet zo maar één: Guilhem, de achterkleinzoon van Karel Martel. Hij werd opgevoed aan het hof van de koning en was dus een soort van jeugdvriend van de toekomstige keizer.
Samen met Karel versloeg hij de Moren bij Nîmes en joeg ze terug over de Pyreneeën. Guilhem was blijkbaar een gelovig man en stichtte het klooster Gellone waar de Les Verdus uitmondt in de Hérault, nog altijd een unieke plek. Na deze krijgstocht keerde hij naar huis, waar hij erachter kwam dat zijn vrouw inmiddels was overleden.
Het klooster is in de negende eeuw gesticht, de huidige gebouwen stammen uit de elfde eeuw.
De arme man besloot zich terug te trekken in zijn nieuwe klooster maar Karel himself stak hier een stokje voor en riep hem op voor diensten aan zijn hof. Noblesse oblige en Guilhem gaf gehoor aan de oproep van zijn heer. Na een paar jaar trouwe dienst kreeg hij als beloning een aantal belangrijke titels waaronder één die ons bekend voorkomt: de Prins van Oranje (Orange). Daarnaast kreeg hij van Karel de relieken van het heilige kruis voor in zijn klooster. De laatste jaren van zijn leven leefde hij in het klooster waar hij ook overleed.
Van het klooster uit de negende eeuw is weinig meer over. In de elfde en twaalfde eeuw werd het namelijk een populair bedevaartsoord en woonden er ruim honderd monniken. Dat bracht het nodige budget met zich mee, wat de bouwlust behoorlijk opwekte. Dit resulteerde in de huidige gebouwen die zeer de moeite waard zijn om eens goed te bekijken.
Winkeltjes
Hoewel het dorp vrij klein is, kent het genoeg kleine en nauwe straatjes met gezellige winkeltjes met het bekende toeristische aanbod. Ook voor een hapje en een drankje ben je hier aan het goede adres. Vooral rondom het centrale plein bij de kerk, Place de Liberté, zijn er genoeg leuke tentjes.
De nauwe straatjes zijn oud en mooi.
Op het plein staat een enorme boom en een fontein en het heeft genoeg schaduwrijke plekjes om even van een versnapering te genieten.
In de Omgeving
De streek boven Montpellier is hoger dan je denkt en biedt voldoende vertier. Zo zijn er tal van grotten te vinden. Wij hebben die van Abime de Bramabiau bezocht. Dit is een spectaculaire tocht door een zeer smalle maar hoge grot. De entree is al heel bijzonder, want die begint vlak naast een waterval. Water is er ook in overvloed in deze streek. Hoewel de grond droog en dor is, stromen er wilde rivieren waar je prachtige kanotochten op kan maken.
Ook spectaculair is de Cirque de Navacelles, een enorm keteldal die is gevormd door een gletsjer. Het dal heeft de vorm van een hoefijzer en in het midden ligt een klein gehucht. Tot slot ligt natuurlijk La Couvertoirade om de hoek, de andere Les Plus Beaux in dit gebied met weer een hele andere geschiedenis.
Video van Saint-Guilhem-le-Désert
Beelden van Saint-Guilhem-le-Désert
E-Magazine
In bezit een ereader of tablet? Download dan één van de E-Magazine. Deze lees lekker je op je vakantieadres en ontdek je mooiste dorpen en leukste plekken.
Evenementen in Saint-Guilhem-le-Désert
Kaart van Saint-Guilhem-le-Désert en omgeving
Les plus beaux villages de France weergeven op een grotere kaart
In de buurt van Saint-Guilhem-le-Désert
Roussillon: schilderachtig dorp van oker ****
Roussillon ligt op een berg vlak naast een okermijn.
Zo wordt in de verfmolen De Kat op de Zaanse Schans nog altijd oker uit Roussillon gebruikt om verf te maken. We weten dat dit pigment uit de Luberon ook door de Hollandse Meesters in de zeventiende eeuw werd gebruikt. Het is vrijwel zeker dat Rembrandt zijn verf maakte met oker uit deze mijn. Om maar iemand te noemen.
Romeinen
Maar hier wordt al veel langer oker gewonnen. De Romeinen waren hier al druk met het pigment en ook zij gebruikte het oker om kleur te geven aan tal van zaken. En dit is eigenlijk nooit meer opgehouden. Je kan dus gerust zeggen dat heel veel Europese kunst is gemaakt met het spul dat hier uit de grond komt.
De wandeling door de mijn, of groeve, duurt ongeveer een uur en leidt je door diepe kuilen, halve grotten en bizarre half afgegraven bossen. Trek voor deze wandeling niet je pas aangeschafte maatpak van Armani aan, want je wordt ongetwijfeld stoffig en omdat het stof pigment bevat krijg je het ook zeer moeilijk uit je kleren.
Voor kinderen is het een feest om de mijn te bezoeken. Ze kunnen er heerlijk rennen door dit bizarre landschap. Onze kinderen vonden het fantastisch.
Wij bezochten Roussillon en de mijn samen met een ander gezin midden in de zomer. Een paar jaar later hebben hier even verderop ook de Tour de France nog voorbij zien rijden.
Een wandeling door de okermijn, of groeve, is een echte belevenis.
Het zal je niet verbazen dat het midden in augustus behoorlijk druk was in het dorp. Gelukkig is de okermijn groot genoeg om flink wat toeristen te herbergen zonder dat je daar nu echt last van hebt. De ingang van de mijn ligt een paar honderd meter van het dorp af en om erin te mogen moet je een klein bedrag betalen. Maar dat is absolute de moeite waard. Ten eerste is het best interessant om iets te leren over het pigment zelf, hoe het wordt gebruikt en hoe lang het al wordt gebruikt en door wie.
Unieke ervaring
Maar bovenal is de wandeling door de okermijn een unieke ervaring die je lang zal bijblijven. Je loopt door een uniek landschap dat half natuur en half door de mens is gemaakt. Hoewel het best groot is heeft het een aangename schaal waar je je nooit verdwaald in voelt.
En dan de kleuren. Vooral op de plekken waar het oker is afgegraven zijn de kleuren heel intens. De zomerzon maakte het tijdens ons bezoek nog eens extra kleurrijk waardoor de wandeling bij mij al een zeer bonte herinnering bijgebleven.
Het dorp
De wandeling is prima te doen voor iedereen die redelijk ter been is. Tijdens de tour kunnen kinderen lekker hun eigen gang gaan want veel gevaar is er niet, maar trek niet hun nieuwste kleren aan.
Na een wandeling in de okermijn is het tijd voor het dorpje. Het is er niet zo druk, wel gezellig en je vindt er natuurlijk een soort van museum over de oker en er zijn tal van leuke terrasjes te vinden waar je even wat kan drinken na de wandeling.
Het pleintje biedt genoeg afleiding om eens lekker te kijken genieten van een drankje en na te praten over de okermijn of andere belangrijke zaken van het leven. Het gemeentehuis is prachtig maar ook de andere huizen, die dateren uit de zeventiende eeuw, ademen een heerlijke sfeer.
Als je weer op adem bent, is een wandeling naar de kerk de moeite waard. Het straatje naar de kerk toe is één van de schilderachtigste die ik in Frankrijk heb gezien.
Hoewel niet echt talrijk, zijn de straatjes in Roussillon uitermate schilderachtig.
Hoewel Roussillon op Gordes na de meeste toeristen per jaar weet te trekken viel het qua drukte in het dorp zelf mij mee.
Er waren zeker wel mensen maar niet belachelijk veel. Ik heb het vermoeden dat de meeste toeristen alleen de okermijn gaan bekeken.
Jammer natuurlijk want het is een leuk dorpje maar de rust is natuurlijk ook wel fijn. Drink dus fijn een drankje op één van de terrassen na het bezoek naar de okermijn.
Saint Cirq-Lapopie: hooggelegen dorp langs de Lot ****
Het dorp ligt hoog boven de rivier, ik schat toch zo’n 60 meter. We reden langs het dorp zodat we het goed konden aanschouwen, mijn reisgenoten dan want ik moest sturen. Twee bochten later was er zowaar een vrij smalle brug waar je de rivier oversteekt en de klim naar het dorp begint.
Saint Cirq-Lapopie ligt overdreven mooi op een hoge rots aan de Lot.
Parkeren doe je aan de andere kant van het dorp. De weg leidt je hoog langs het dorpje, waardoor je goed zicht op hebt. De parkeerplaats ligt een paar bochten verder, waardoor je even het gevoel krijgt dat je te ver rijdt. Je zal dus een stukje terug moeten wandelen naar het dorp en dat is helemaal niet erg want vanaf de parkeerplaats heb je wederom een prachtig panorama op het plaatsje.
Geschiedenis
De vallei van de Lot is waarschijnlijk één van de oudste bewoonde gebieden van Europa. De grotten van Pech Merle liggen bijna letterlijk om de hoek. Het is niet bekend hoe lang deze plek al bewoond wordt, maar het is aannemelijk dat deze plek al in de prehistorie bewoond was.
Cirq-Lapopie ligt op een zeer strategische plek en met een paar wel geplaatste muren en torens was het goed te verdedigen tegen allerlei schurken en invallende koningen. Dat ondervond ook de Engelse koning Richard Leeuwenhart, toch een aardige krijgsheer, die het plaatsje probeerde te veroveren in 1199.
Het dorp heeft gezellige straatjes met leuke winkeltjes.
Een paar eeuwen later lag het dorpje in de vuurlinie tijdens de Honderdjarige oorlog tussen Engeland en Frankrijk. Het wisselde geregeld van eigenaar en de La Porte des Anglais wijst nog naar deze tijd. Ook tijdens de godsdienstoorlogen die Frankrijk in de zestiende eeuw teisteren is Saint Cirq-Lapopie een frontstad.
Ambacht
Tot in de negentiende eeuw ontwikkeld het dorp zich als regionaal centrum van het ambacht houtdraaien. Dankzij de grote wijngebieden stroomafwaarts was er een grote vraag naar houten vaten, persen, kraantjes en allerlei andere houten gereedschap. Nu is er nog één houtdraaier in het dorp actief.
Kunstenaars
In de eerste helft van de twintigste eeuw raakte het dorp in verval maar daar kwam verandering in toen na de Tweede Wereldoorlog zich een aantal kunstenaars in Saint Cirq vestigde. Zo woonde Man-Ray hier een tijdje. De creatieveling restaureerde bijna alle huizen en maakte het dorp eigenlijk zoals het nu is.
De straatjes
Het dorp is geheel autoloos en dat maakt het prettig om door de straatjes te zwerven. Het dorp telt talloze galeries en leuke winkeltjes. Wij zijn niet zo heel erg van de winkels, maar het is aan te raden om bij een paar van deze winkels naar binnen te gaan. Het zijn bijna allemaal prachtige pandjes die ook van binnen de moeite waard zijn. Naast de winkels en de onvermijdelijke restaurants is er een museum gevestigd in het Maison de la Fordonne waar de geschiedenis van Saint Cirq wordt verteld.
De kerk van Saint Cirq-Lapopie.
Kasteel
Naast de Office de la Tourisme loopt een weg naar de burcht. Als je hier omhoog klimt kom je op het hoogste punt van het dorp en heb je een prachtig uitzicht over de rivier. De kerk is uit de zestiende eeuw en ziet er versterkt uit. Bij warm weer is het binnen heerlijk koel en kan je van de barokke beelden genieten.
Rogier SwagermanMoustiers Sainte-Marie: druk maar mooi ****
Saint Moustiers-Marie ligt prachtig tegen een berg aan.
Kapel in de kloof
De meest opvallende aan Moustiers Saint-Marie is ongetwijfeld de kloof die zich uitstrekt boven het dorp. Midden in deze kloof staat een oude kapel die is gebouwd in de Karolingische tijd. Dat is zo rond 800 na Christus en daar heb ik je er niet veel van in Europa.
De weg naar de kapel is het laatste deel van de bedevaartroute en kent twaalf etappes. De klim lijkt vanaf het dorp niet echt een uitdaging maar is dat voor de minder geoefende wandelaar toch wel, zeker als het warm is.
Toch is de wandeling meer dan de moeite waard want voor deze inspanning wordt je rijkelijk beloond. Na vijf minuten klimmen verlaat je de drukte van het toeristencentrum en heb je al het gevoel dat je alleen bent. Dat is natuurlijk niet zo, want er lopen nog steeds veel toeristen, maar toch is het aangenaam. Daarbij wordt je getrakteerd op een steeds mooier panorama op het dorp en dat is prachtig. Vanaf hier is ook goed te zien wat het toerisme met zo’n dorp doet: de parkeerplaatsen zijn groter dan het dorp zelf!
De ster van Moustiers
Wie de wandeling naar boven maakt kan genieten van enige rust en een prachtig panorama.
Boven ligt het kerkje aan een klein pleintje met lommerrijke bomen. Zeker even naar binnen! De kapel is klein en donker, zoals je van een kerkje uit de negende eeuw verwacht. Als je in de buurt overnacht, kan je hier ’s avonds een concert bijwonen en dat is een unieke belevenis. Vanaf het pleintje van de kerk kan je goed de ster die boven de kloof hangt zien. Deze is volgens de legende opgehangen door een kruisvaarder die in gevangenschap tijdens zijn tocht naar het Heilige land beloofde deze op te hangen als hij zijn dorp weer terug zou zien. Een mooi verhaal en je bent geneigd het zomaar te geloven. Je vraag je wel af hoe hij dat gedaan heeft, die ster hangt best hoog!
M
oustiers Sainte Marie laat zich makkelijk vinden en wordt al lang van tevoren op de wegen aangegeven. Als je komt aanrijden vanuit het zuiden via de D957, wat aan te raden is, passeer je het Lac de Sainte Croix waarbij je over de brug over de Verdon rijdt met een prachtig uitzicht over het meer en de kloof waardoor de rivier stroomt.
In de omgeving
Moustiers Saint-Marie ligt in een unieke omgeving van bergen, lavendel en water. Dankzij de aanwezigheid van het meer van Sainte Croix is het een geliefde plek om vakantie te vieren. In het meer komt de rivier de Verdon uit en dat doet hij op spectaculaire wijze. En wat je hier ziet is nog maar het begin. De rivier slingert zich door een 25 kilometer lange kloof die tot de meest spectaculaire van Europa hoort. Met de auto kan je langs de kloof rijden.
Heb je de tijd en de conditie dan is de route de Martel een must. Dit veertien kilometer lange wandelpad loopt van Chalet de la Maline naar de Samson parking en voert langs de rivier. Wij hebben het niet gedaan, want het is een stevige wandeling en het was eenvoudigweg te warm voor deze tocht. Als we weer in de buurt zijn gaan we dit zeker doen.
La Roque-Gageac: dorp langs de Dordogne ****
La Roque-Gageac ligt aan de oever van de Dordorgne en is gebouwd tegen een stijle rots. Jammer is wel dat tussen de rivier en het dorp een drukke weg loopt, waardoor het nogal onrustig is. De verticale verschillen in het dorp maakt het minder geschikt voor toeristen met een slechte conditie. Je ontkomt niet aan een stevige klim bij een bezoek.
Eenmaal boven, kan je genieten van een prachtig uitzicht over de rivier en de rustige straatjes met de nodige toeristenwinkeltjes. Door de regen was het tijdens ons bezoek niet druk, maar de hele inrichting van het dorp wijst erop dat hier veel toeristen komen. Dit heeft natuurlijk ook te maken met de ligging van het dorp midden in de Dordogne. Hier zijn gewoon veel toeristen.
Lekker wandelen kan je door de exotische tuin. Bij het bezoeken van de kerk was er een mevrouw aan het oefenen voor een avondconcert op een zingende zaag. Toch een vreemde gewaarwording.
Een paar dagen later kwamen we met een kano nog voorbij La Roque-Gageac. Een kanotocht over de Dordogne is druk, heel druk. Je vaart in een soort van langgerekt flottielje. De bestuurders van de kano’s zijn van een twijfelachtige soort, waardoor je er soms lol en soms last van hebt. Halverwege volgt er met het nageslacht de discussie of we de foto moeten kopen die ze van je maken. In dit geval zijn we niet gezwicht voor de emotionele druk, ondanks een tactisch ingezette huilbui van mijn dochter. En sportief gezien is over de Dordogne varen al helemaal geen uitdaging, daar kan je je dus ook niet op focussen.
Ondanks al deze ‘ellende’ hebben we toch genoten van het uitzicht vanaf het water.